Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2012 r., sygn. II FSK 609/11

Interpretacja przepisów określających przypadki ulgi podatkowej oraz przepisów przejściowych związanych z faktem zniesienia po pewnym czasie tych preferencji winna uwzględniać kierunkowe założenie, że podatnik traci prawo do zachowania wykorzystanej ulgi w sytuacji, gdy odstąpił od realizacji preferowanego przez ustawodawcę celu. W rezultacie nie można wyciągać negatywnych konsekwencji wobec podatników, którzy z różnych powodów zmienili w czasie realizacji formułę zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, a tym bardziej tych z nich, którzy jak w rozpoznawanej sprawie, nie zmieniając formuły, napotkali trudności w ich zrealizowaniu, na przykład z powodu upadłości wykonawcy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia WSA del. Bartosz Wojciechowski (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 grudnia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 2678/10 w sprawie ze skargi B. K. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz B. K. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 16 grudnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi B. K., uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z 15 lipca 2008 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W uzasadnieniu sąd pierwszej instancji omówił na wstępie stan faktyczny przedstawiony we wniosku o udzielenie interpretacji. Wnioskodawczyni wskazała zatem, że w związku z budową kompleksu mieszkaniowo-usługowo-handlowego zawarła z deweloperem umowę realizacyjną. Budowę rozpoczęto w 1999 r., a zakończono we wrześniu 2001 r. Deweloper na podstawie umowy pobierał co kwartał zaliczki na poczet budowy. Z uwagi na dokonywane wpłaty skarżąca korzystała w latach 1998-2000 z ulgi budowlanej, odliczając od podatku dochodowego łącznie 18.477,21 zł.