Wyrok NSA z dnia 8 lutego 2012 r., sygn. II FSK 1517/10

Uwzględniając treść art. 188 Ordynacji podatkowej, brak w tym zakresie aktywnego uczestniczenia strony skutkować może negatywnymi dla niej rezultatami w postaci nie objęcia postępowaniem dowodowym materiału, który zdaniem strony może mieć istotny wpływ na przebieg postępowania

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Protokolant Aleksandra Brach, po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 1931/09 w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 20 października 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 7.200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 marca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie o sygnaturze akt I SA/Wr 1931/09, uchylił zaskarżoną przez S.S. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 20 października 2009 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 rok wraz z odsetkami za zwłokę od niezapłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące od stycznia do listopada 2002 roku. Zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 9 lutego 2009r., określającą skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002r., w kwocie 282.532 zł oraz odsetki za zwłokę od niezapłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące od stycznia do listopada 2002r. w łącznej kwocie 27.405 zł. W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej stwierdził, iż skarżący w 2002 r. prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą "SE" oraz w formie spółki jawnej z W.Z. pod nazwą "SO", którą w 2005r. przekształcono w spółkę z o.o. Z ustaleń organu kontroli skarbowej wynika, że podatnik ze swych zobowiązań z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych rozliczał się na zasadach ogólnych, zgodnie z ustawą z dnie 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 Nr 14, poz.176 ze zm. zwanej dalej "u.p.d.o.f."). Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w wyniku prowadzonego w stosunku do strony skarżącej postępowania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002r. stwierdził nieprawidłowości. W odniesieniu do firmy SE stwierdzono, że przedmiotem jej działalności była m. in. sprzedaż drzwi wraz z montażem na terenie całego kraju, a odbiorcami były osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej. W toku postępowania stwierdzono, że strona ujęła w księdze podatkowej jako koszty uzyskania przychodów wydatki udokumentowane 37 fakturami wystawionymi przez Zakład T. na łączną wartość 259.000 zł i podatek VAT 18.144 zł z tytułu montażu 648 sztuk drzwi. W ocenie organu kontroli skarbowej przedmiotowe faktury nie odzwierciedlają stanu rzeczywistego bowiem dokumentują usługi, które w rzeczywistości nie zostały wykonane. W związku z powyższym stwierdzono, że podatnik naruszył przepis art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. W toku przeprowadzonego postępowania ustalono, że B.T. prowadził działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży towarów wielobranżowych w kiosku, a sprzedaż ta była ewidencjonowana za pośrednictwem kasy rejestrującej. Zbadane rejestry VAT sprzedaży i podatkowa księga przychodów i rozchodów za 2002 r. B. T. pozwoliła na ustalenie, że Zakład T. nie wykazał w tych rejestrach sprzedaży z faktur VAT wystawionych na rzecz firmy strony. W dokumentacji źródłowej nie stwierdzono kopii faktur VAT sprzedaży wystawionych dla tej firmy. B. T. nie potwierdził w swoich wyjaśnieniach faktu świadczenia usług budowlanych na rzecz strony, lecz faktury te wystawiał na prośbę strony, jednakże nie odzwierciedlały one rzeczywistego stanu rzeczy. Po wystawieniu faktur kopie ich natychmiast były niszczone. Za wystawienie faktury otrzymywał 500 - 1000 zł lub materiały budowlane. Organ pierwszej instancji przeprowadził postępowanie dowodowe na okoliczność zawierania transakcji handlowych między firmą "SE" a Zakładem T. Ustalono, że usługi montażu drzwi, udokumentowane wystawionymi przez Zakład na rzecz "SE" nie zostały przez ten podmiot wykonane, bowiem jedynymi dokumentami tych transakcji są faktury sprzedaży. Strona nie przedstawiła żadnych innych dowodów potwierdzających wykonanie usług. B. T. przyznał, że nigdy jego Zakład usług montażu drzwi na rzecz strony nie świadczył. Stwierdzono brak w rejestrach sprzedaży VAT oraz w podatkowej księdze przychodów i rozchodów tych faktur sprzedaży na rzecz "SE". Przedmiotowe faktury wystawiane były na podstawie dyspozycji B. T., który podawał sporządzającemu pracownikowi D.M. ilości i ceny na jakie mają być wystawione faktury. B. T. w deklaracji VAT-7 nie deklarował wartości netto sprzedaży oraz kwot podatku VAT wykazanych w fakturach wystawionych na rzecz firmy "SE". W odniesieniu do firmy SO spółka jawna stwierdzono zawyżenie kosztów uzyskania przychodów, wynikającego z faktur dokumentujących zakup usług montażu drzwi i okien, wystawionych przez Usługi Remontowo - Budowlane "J" M.M. na kwotę łączną 16.590 zł oraz przez Zakład T. na łączną kwotę 96.290 zł. Zdaniem organu, dokumentowały czynności faktycznie nie dokonane. Zakwestionowano też czynności wymienione w fakturach wystawionych przez "A" P.K.i na łączną kwotę 155.738,65 zł oraz PHU "L" F.Z. na łączną kwotę 477.930 zł. Zawierały one ceny zakupu usług niezgodne ze stanem faktycznym, co zdaniem organu pierwszej instancji spowodowało naruszenie art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. Dodatkowo w toku czynności kontrolnych organ kontroli skarbowej dokonał weryfikacji w zakresie wskazanych przez skarżącego w zeznaniu za 2002r. odliczeń od dochodu oraz od podatku dochodowego. Dokonując weryfikacji w ww. zakresie organ kontroli skarbowej zakwestionował prawo podatnika do dokonania odliczenia od podatku kwoty 17.910.72 zł z tytułu poniesionych w 2002 r. wydatków na własne cele mieszkaniowe w kwocie 94.266,96 zł. Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego organ kontroli skarbowej stwierdził, że faktury dotyczące tych wydatków nie odzwierciedlają stanu rzeczywistego. Dokumentują usługi, które w rzeczywistości nie zostały wykonane. Organ kontroli skarbowej uznał, iż podatnik w 2002r. poniósł wydatki na cele mieszkaniowe, wskazane w art.27a ust.1 pkt 1 i ust.6 u.p.d.o.f., w kwocie 63.846,96 zł (94.266,96 zł - 30.420,00 zł), a zatem za 2002 r. miał prawo do odliczenia od podatku z tytułu w/w ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych kwoty 12.130,90 zł (63.846,96 zł x 19 %). W zakresie pozostałych odliczeń nie stwierdzono nieprawidłowości.