Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. II OSK 740/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędzia del. NSA Janina Kosowska ( spr. ) Protokolant Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 stycznia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 1572/09 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od K. K. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 460 (słownie: czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 stycznia 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 1572/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi K. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2009 r., Nr [...], w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Stołecznego Policji z dnia [...] czerwca 2009 r., Nr [...], oraz zasądził od organu odwoławczego na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania.

Opisując stan faktyczny niniejszej sprawy, Sąd I instancji wskazał, iż zaskarżoną decyzją, Komendant Główny Policji, utrzymał w mocy decyzję Komendanta Stołecznego Policji z dnia [...] czerwca 2009 r., cofającą skarżącemu pozwolenie na broń palną bojową. W uzasadnieniu, organ odwoławczy podniósł, iż skarżący został prawomocnie skazany za przestępstwo polegające na działaniu na szkodę spółki, przyczyniając się tym do wyrządzenia szkody majątkowej w wielkich rozmiarach. W ocenie organu, takie przestępstwo wykazuje cechy wspólne wobec przestępstwa przeciwko mieniu, dlatego też w warunkach niniejszej sprawy można wnioskować o skutku obligatoryjnym w postaci cofnięcia pozwolenia na broń, opisanym w art. 15 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r., Nr 52, poz. 525 ze zm.), zwanej dalej w skrócie ustawą o broni. Organ dodał, że popełnienie przedmiotowego czynu i to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej świadczy o lekceważącym stosunku skarżącego do norm prawnych. To zaś rodzi obawę, iż może on użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego. O lekceważącym stosunku do prawa świadczy też fakt popełnienia przez skarżącego dwóch wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu ruchu drogowego.