Wyrok NSA z dnia 4 marca 2011 r., sygn. I OSK 2061/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) Sędzia NSA del. Teresa Rutkowska Protokolant: sekretarz sądowy Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 sierpnia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 918/10 w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] listopada 2007r. o nr [...] w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 sierpnia 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 918/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

W. K. we wniosku z 10 kwietnia 2007 r. zwrócił się do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przyznanie mu świadczenia w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Po rozpatrzeniu wniosku, Prezes ZUS decyzją z [...] września 2007 r. odmówił przyznania świadczenia w drodze wyjątku. W uzasadnieniu podniósł, że z dokumentacji wynika, iż na przestrzeni 49 lat życia, skarżący ma udowodniony okres składkowy wynoszący 9 lat 1 miesiąc i 27 dni. W latach 1990 - 1992 wystąpiła przerwa w ubezpieczeniu i nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż ostatnio udowodniony okres składkowy przypada na dzień 14 października 1994 r. Od tej daty do czasu orzeczenia wobec skarżącego całkowitej niezdolności do pracy w dniu 25 czerwca 2006 r., tj. przez okres ponad 11 lat skarżący nie udokumentował żadnego okresu zatrudnienia lub innej działalności objętej ubezpieczeniem społecznym, za który były opłacane składki na ubezpieczenie społeczne, emerytalne i rentowe. Organ swoją decyzję umotywował tym, że w przypadku skarżącego nie zostały wykazane szczególne okoliczności uniemożliwiające skarżącemu nabycie uprawnień do świadczenia w trybie zwykłym, ponieważ we wskazanych przerwach nie miał orzeczonej całkowitej niezdolności do pracy. Ponadto organ podniósł, że skarżący, przebywając w zakładzie karnym, ma zapewnione niezbędne środki utrzymania.