Wyrok NSA z dnia 8 marca 2011 r., sygn. I FSK 392/10

Warunkiem uznania bezskuteczności egzekucji jest jej formalne przeprowadzenie.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Danuta Oleś, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1045/09 w sprawie ze skargi T. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 9 kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 25 listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1045/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi T. S. uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 9 kwietnia 2009 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z 21 listopada 2008 r. w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług, w części, dotyczącej dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku VAT za styczeń, luty oraz marzec 2003 r. i oddalił skargę w pozostałym zakresie, zasądzając jednocześnie na rzecz skarżącej koszty postępowania.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy, Sąd pierwszej instancji podał, że Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z 9 kwietnia 2009 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji orzekającą o odpowiedzialności skarżącej, jako byłego członka zarządu, za zaległości A. sp. z o.o. z tytułu podatku od towarów i usług za sierpień 2003 r. wraz z odsetkami oraz z tytułu dodatkowego zobowiązania w tym podatku za styczeń, luty i marzec 2003 r. Organy ustaliły bowiem, że skarżąca w dacie powstania ww. zobowiązań i zaległości w podatku VAT była członkiem zarządu tej spółki, o czym świadczy m.in. odpis z Krajowego Rejestru Sądowego według stanu na 7 marca 2002 r., potwierdzający wpis spółki wraz z jej członkami zarządu do rejestru w dniu 6 marca 2002 r., oraz wydruk z elektronicznego dostępu do Krajowego Rejestru Sądowego, który potwierdza, że na dzień 9 czerwca 2008 r. skarżąca nadal pełniła funkcję prezesa zarządu. W celu wyegzekwowania zaległości tej spółki w podatku VAT za okresy objęte ww. decyzjami Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. wystawił dwa tytuły wykonawcze - z 10 lipca 2007 r. Nr SM [...] na zaległość za sierpień 2003 r., oraz z 16 lipca 2007 r. Nr SM [...] na zobowiązanie dodatkowe za okres od stycznia do marca 2003 r. W toku postępowania organ egzekucyjny dokonał szeregu czynności egzekucyjnych, jednakże nie doprowadziły one do ściągnięcia należności. Jednocześnie organy przyjęły, że w sprawie nie wystąpiła określona w art. 116 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej "O.p.") przesłanka uwalniająca członka zarządu od odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki. Podkreślono, że już w czasie pełnienia przez skarżącą funkcji członka zarządu sytuacja finansowa spółki była bardzo niekorzystna, co wynika z bilansu za 2005 i 2006 rok. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że skarżąca, jako prezes zarządu spółki, winna była złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości lub przynajmniej o wszczęcie postępowania naprawczego pod koniec 2006 r. Podkreślił, że Sąd Rejonowy dla W. Wydział X Gospodarczy, postanowieniem z 9 lipca 2007 r., oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości spółki, złożony 10 kwietnia 2007 r. Z postanowienia tego - zdaniem organu - wynika jednoznacznie, że od początku 2006 r. sytuacja finansowa spółki pogarszała się, a jej zobowiązania przekroczyły ostatecznie wartość majątku. W ocenie organu, zarząd spółki nie zgłosił we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości i - jak wynika ze sprawozdania finansowego nadzorcy sądowego - spieniężył majątek spółki przed 31 marca 2007 r., świadomie niedoprowadzając do zabezpieczenia interesów wierzycieli - ustalona masa upadłościowa spółki nie wystarczyła bowiem nawet na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego.