Postanowienie NSA z dnia 12 sierpnia 2010 r., sygn. I OSK 315/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch Sędziowie NSA Małgorzata Borowiec Jerzy Solarski (spr.) Protokolant asyst. sędz. Anna Pośpiech - Kłak po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Okręgowego Inspektora Pracy w Katowicach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 grudnia 2009 r. sygn. akt IV SA/Gl 359/09 w sprawie ze skargi [....] S.A. w Krakowie na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w Katowicach z dnia [....] kwietnia 2009 r. nr [....] w przedmiocie inspekcji pracy postanowił: uchylić zaskarżony wyrok i skargę odrzucić.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (zwany dalej WSA) wyrokiem

z dnia 4 grudnia 2009 r., sygn. akt IV SA/Gl 359/09 uwzględnił skargę [...] S.A.

z siedzibą w K. uchylając postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy

w Katowicach z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...] oraz poprzedzające je postanowienie Inspektora Pracy Państwowej Inspekcji Pracy - Okręgowego Inspektoratu Pracy w Katowicach z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...] orzekające o zachowaniu w tajemnicy tożsamości osoby przesłuchiwanej, której zeznanie zostało udokumentowane w protokole przesłuchania świadka nr rej. [...].

W uzasadnieniu wyroku stwierdzono, że podstawą postanowienia były przepisy art. 12 i art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r.

o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. Nr 89, poz. 589, zwanej dalej ustawą o PIP). Zgodnie z tymi przepisami, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że udzielenie inspektorowi pracy informacji w sprawach objętych kontrolą przez pracownika lub osobę, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIP, mogłoby narazić pracownika lub osobę na jakikolwiek uszczerbek lub zarzut z powodu udzielenia tej informacji, inspektor pracy może wydać postanowienie - podlegające reżimowi k.p.a. - o zachowaniu w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości tego pracownika lub osoby, w tym danych osobowych. Organ odwoławczy naruszył art. 23 ust. 2 ustawy o PIP. O "zasadności obawy" skutkującej utajnieniem danych osobowych świadka rozstrzygnąć musi sam inspektor pracy. Nie jest zatem dostateczne samo "złożenie wniosku przez osobę przesłuchiwaną" oraz sformułowanie w takim wniosku uzasadnienia. Sformułowanie "uzasadniona obawa" należy do zwrotów nieostrych; jego znaczenie powinno być ustalone na gruncie konkretnego przypadku. Inaczej sądowa kontrola postanowienia staje się fikcyjna. Wprawdzie funkcją tego przepisu jest ochrona osób narażonych na reperkusje z racji wyjawienia nadużyć prawa pracy, to jednak arbitralne rozstrzygnięcia o utajnieniu danych osobowych świadków nie mogą dyskryminować drugiej strony (pracodawcy). W ponownym postępowaniu organy zostały zobowiązane do zaprezentowania, zgodnie z art. 107 § 3 k.p.a., własnego sposobu rozumowania i szczegółowego wykazania, z jakich przyczyn uznały, że zaszła określona w art. 23 ust. 2 ustawy