Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2010 r., sygn. II OSK 337/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj sędzia NSA Małgorzata Stahl sędzia del. WSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Protokolant Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2010 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 listopada 2008 r. sygn. akt II SA/Po 378/08 w sprawie ze skargi P. K. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 listopada 2008 roku, sygn. akt II SA/Po 378/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę P. K. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia [...] lutego 2008 roku, Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego.

Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu zapadł w następującym stanie faktycznym.

Pismem z dnia 11 maja 2007 roku P. K. wystąpił do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Koninie o legalizację obiektu budowlanego położonego na terenie działki o numerze geodezyjnym nr [...] w D..

Decyzją z dnia [...] grudnia 2007 roku, Nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Koninie umorzył postępowanie administracyjne w sprawie legalizacji samowolnie wybudowanego budynku gospodarczego zlokalizowanego na działce o nr ew. [...] w D..

W uzasadnieniu decyzji Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że obiekt budowlany, o którego legalizację wnosi P. K., jest objęty nakazem rozbiórki. W sprawie samowolnej budowy tego budynku wydana została ostateczna decyzja z dnia [...] czerwca 2002 roku, Nr [...] nakładająca na inwestora obowiązek rozbiórki. Decyzja ta była kontrolowana w postępowaniu o stwierdzenie jej nieważności jak również była ona przedmiotem kontroli sądów administracyjnych. Wydanie decyzji na nowo merytorycznie rozstrzygającej sprawę już uprzednio rozstrzygniętą ostateczną decyzją jest niedopuszczalne. Skutkowałoby to koniecznością stwierdzenia jej nieważności na podstawie przesłanki wymienionej w art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a. Wszczęte postępowanie administracyjne należy więc umorzyć.