Wyrok NSA z dnia 13 maja 2009 r., sygn. II FSK 1296/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Ludmiła Jajkiewicz, Protokolant Anna Dziewiż - Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2007 r. sygn. akt VIII SA/Wa 88/07 w sprawie ze skargi K. L. i I. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 15 maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1995 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I. L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 marca 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie sygn. akt VIII SA/Wa 88/07 oddalił skargę K. L. i I. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 15 maja 2006 r. w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1995 r.

W ocenie Sądu pierwszej instancji brak było wynikającej z art., 240 § 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) podstawy do wznowienia postępowania zakończonego wydaniem decyzji, o jakiej mowa w art. 128 Ordynacji podatkowej. Wskazał, że w sprawie zakończonej ostateczną decyzją wznawia się postępowanie, jeżeli dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe (pkt 1) lub strona nie z własnej winy nie brała udziału w postępowaniu (pkt 4). Skarżący utrzymywali, że decyzja z 27 czerwca 2002 r. nie została im skutecznie doręczona, gdyż została doręczona radcy prawnemu K. K., który ich zdaniem nie był ich pełnomocnikiem. Sąd stwierdził, że w trakcie postępowania podatkowego poprzedzającego wydanie zaskarżonej decyzji radca prawny K. K. występował w imieniu skarżących jako ich pełnomocnik, na podstawie pełnomocnictwa udzielonego mu przez skarżących pismem z 1 kwietnia 1996 r. Złożył odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji, zgłaszał wnioski dowodowe i żądania, co zdaniem organu oznacza, że był umocowany do reprezentowania interesów skarżących. W świetle powyższych okoliczności Sąd podzielił stanowisko organu, że nie wystąpiła przesłanka do uchylenia decyzji ostatecznej na podstawie wskazanych wyższej przepisów.