Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2008 r., sygn. I OSK 1680/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Kamińska, Sędziowie NSA Barbara Adamiak, Tomasz Zbrojewski (spr.), Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2008r.r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 marca 2007 sygn. akt II SA/Wa 84/07 w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 marca 2007r., sygn. akt II SA/Wa 84/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. S. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] Nr [...] odmawiającą przyznania renty specjalnej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji podał, iż wskazanym wyżej rozstrzygnięciem Prezes Rady Ministrów po ponownym rozpatrzeniu sprawy utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 20 października 2006 r., odmawiającą przyznania S. S. renty specjalnej. Według organu, w niniejszej sprawie nie zachodziły szczególne warunki uzasadniające przyznanie wnioskowanego świadczenia w oparciu o art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004r. Nr 39, poz. 353 ze zm.).

S. S. wystąpił o przyznanie renty specjalnej, gdyż jak sam napisał, wyczerpał już wszelkie możliwości uzyskania renty z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wnioskodawca ma skończone [...] lat oraz wyuczony zawód mechanika [...]. Jego udokumentowany staż pracy wynosi łącznie 9 i pół roku. Od października 1989 r. S. S. formalnie nie jest nigdzie zatrudniony, choć jak podał, na przełomie lat 1989 -1995 pracował w G.. Od 1996 r. zarejestrowany jest w Powiatowym Urzędzie Pracy w T. M., jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku. Od września 2004 r. korzysta ze świadczeń z pomocy społecznej. Prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z matką, której jedynym źródłem dochodu jest emerytura w wysokości [...] zł brutto miesięcznie. S. S. do wniosku o przyznanie przedmiotowego świadczenia załączył orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 11 stycznia 2006 r. (niedowidzenie oka prawego), w którym zaliczony został do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter okresowy do 10 stycznia 2010 r. i datuje się od 2005 r., mimo iż wnioskodawca utrzymuje, że niepełnosprawność powstała na skutek wypadku (uderzenie gałęzią w głowę) w czasie odbywania zasadniczej służby wojskowej. Na dowód swego twierdzenia przedstawił zaświadczenie z dnia 12 stycznia 2004 r., z którego wynika, że w dniu 30 lipca 1972 r. przeprowadzono zakładowe badania lekarskie i nie stwierdzono u niego żadnych zmian chorobowych. Zainteresowany odbywał służbę wojskową w okresie od dnia 30 kwietnia do dnia 23 sierpnia 1977 r. Został z niej zwolniony, otrzymując kategorię zdrowia "E", z powodu wady narządu wzroku. Zapisy w dokumentacji lekarskiej S. S. , pochodzące ze szpitala wojskowego z 1997 r. stanowią, że niedowidzenie oka prawego to wada wrodzona. Takie też stanowisko podzielił biegły lekarz - specjalista chorób oczu, którego to opinia została dopuszczona, jako dowód w sprawie prowadzonej przez Apelacyjny Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ł. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M. o rentę inwalidzką. Wyrokiem w/w Sądu apelacja S. S. o przyznanie świadczenia (renty inwalidzkiej) przeciwko ZUS została oddalona.