Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2008 r., sygn. II FSK 1512/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Borkowski, Sędziowie NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), WSA del. Sławomir Presnarowicz, Protokolant Katarzyna Pawłowska, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. i S. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3187/06 w sprawie ze skargi T. i S. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 lipca 2006 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 3187/06, oddalił skargę T. i S. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 lipca 2006 r., [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1998.

1. Wyrokiem z 15 marca 2005 r., sygn. III SA/Wa 2029/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 24 sierpnia 2004 r. nr [...], w przedmiocie określenia S. i T. P. zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. Małżonkowie za rok 1998 opodatkowali się wspólnie z tym, że S. P. jako prowadzący działalność gospodarczą pod firmą P. B. W., K. oraz M. "W.". Uchylając zaskarżoną decyzję Sąd stwierdził, że została ona wydana bez wyjaśnienia, czy w sprawie zaistniały przesłanki pozwalające uznać, że zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.f.) S. P. miał obowiązek wykazać w roku 1998 kwotę 94 057,15 zł jako przychód z tytułu sprzedaży usług transportowo - sprzętowych wykonanych w miesiącach listopadzie i grudniu 1998 r., czy też jak to uczynił w styczniu 1999 r. Skoro za przychody należy uznawać świadczenia pieniężne należne, to przy ocenie, czy określone świadczenie jest należne, trzeba zbadać stosunek prawny, z którego świadczenie to wynika, zwłaszcza umowę będącą podstawą sprzedaży usług transportowo-sprzętowych, wykonanych w listopadzie i grudniu 1998 r. Za datę powstania przychodu należy uznać datę, w której doszło do powstania stosunku prawnego, na podstawie którego podatnik stał się wierzycielem. Organy podatkowe powinny zbadać czy kwota była należna podatnikowi w 1998 r., czy jak to wykazywał podatnik w księgach- w 1999 r. Ponadto Sąd wskazał, że organ podatkowy nie mógł w decyzji jako podstawy prawnej rozstrzygnięcia w zakresie kosztów podatkowych podać ustawę o rachunkowości. Zdaniem Sądu pominięcie ksiąg, jako dowodu w postępowaniu w rozpoznanej sprawie, zostało dokonane w sposób naruszający prawo, gdyż organy nie sporządziły protokołu badania ksiąg, w którym określiłyby za jaki okres i w jakiej części nie uznają prowadzonych przez podatnika ksiąg za dowód w postępowaniu oraz nie wskazały, czy podstawą nieuznania ksiąg za dowód jest ich nierzetelność, czy wadliwość w rozumieniu przepisów art. 193 § 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm., zwana dalej: ord. pod.). Organ nieprawidłowo rozstrzygnął o utracie przez podatnika prawa do odliczenia wydatków inwestycyjnych i premii inwestycyjnej, o której mowa w art. 26a ust. 22 pkt 1 u.p.d.o.f., z powodu wystąpienia zaległości podatkowej w podatku dochodowym w roku 1997 r. Ponieważ podatnik w okresie wskazanym w tym przepisie wpłacał zadeklarowane podatki, a decyzja określająca wysokość zobowiązania w podatku dochodowym za rok 1997 została wydana po upływie tego okresu, okoliczność nie wpłacenia przez podatnika kwot wynikających z tej decyzji nie może stanowić podstawy do stwierdzenia, że w okresie, o którym mowa w powołanym przepisie, po stronie S. P. istniały zaległości w wpłatach podatku dochodowego od osób fizycznych.