Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2008 r., sygn. II FSK 39/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędziowie NSA Włodzimierz Kubiak, sędzia del. WSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. W. - J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lipca 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 1369/06 w sprawie ze skargi Z. W. - J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 20 lutego 2006 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieujawnionych źródeł przychodu za 2000 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. W. - J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 lipca 2006 r., oddalił skargę Z. W.-J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. - Ośrodek Zamiejscowy w R. z dnia 20 lutego 2006 r., nr ..., w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieujawnionych źródeł przychodu za 2000 r. w kwocie 88.613,30 zł.

Z ustaleń stanu faktycznego podanego w zaskarżonym wyroku wynika, że orzekający uprzednio w niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 września 2004 r., sygn. akt III SA 1259/03, uchylił ostateczną decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 15 kwietnia 2003 r. Nr ... utrzymującą w mocy decyzję organu pierwszej instancji w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. Sąd administracyjny I instancji uzasadniał, iż organy podatkowe w toku postępowania podatkowego nie ustaliły faktycznie poniesionych wydatków skarżącej oraz podkreślał fakt wydania rozstrzygnięcia przez Izbę Skarbową, na podstawie dowolnej oceny wybranych dowodów. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w R., po uchyleniu decyzji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ odwoławczy, ponownie decyzją z dnia 28 października 2005 r. ustalił Z. W.-J. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieujawnionych źródeł przychodu za 2000 rok w kwocie 88.613,30 zł. W decyzji organu I instancji wskazywano, że strona w 2000 r. zakupiła dwa samochody osobowe marki Nissan Eco i Chrysler 300M za łączną kwotę 110.000,00 zł, które zostały zgłoszone do rejestracji w Urzędzie Miejskim w R.. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w R. uwzględnił wydatki skarżącej na utrzymanie mieszkania w wysokości 3.840,00 zł rocznie oraz inne wydatki związane z utrzymaniem w tym kosztów ubezpieczenia AC należących do niej samochodów w wysokości 17. 956,00 zł. Na wezwanie organu podatkowego pierwszej instancji, strona przedstawiła umowy zakupu samochodów osobowych Nissan Eco oraz Chrysler 300 M. Umowa odnosząca się do ostatniego z wymienionych samochodów, różniła się od umowy przesłanej organowi przez organ rejestracyjny tym, że posiadała odręcznie dopisany § 8 do umowy sprzedaży, z którego wynikało, iż termin płatności za dany samochód został przesunięty do 4 marca 2001 r. Strona wyjaśniała również, że § 8 tejże umowy sprzedaży samochodu osobowego marki Chrysler 300 M, został dopisany wyłącznie na jednym egzemplarzu, który posiadał sprzedający przedmiotowy pojazd - G. D.. Na potwierdzenie powyższej okoliczności, skarżąca wniosła o przesłuchanie G. D. w charakterze świadka. Pomimo wielokrotnych wezwań skutecznie doręczanych na wskazany adres zamieszkania, G. D. nie stawił się w urzędzie skarbowym. Również nie powiodła się próba doręczenia wezwania przez pracowników organu podatkowego. W miejscu zamieszkania G. D., pracownicy Drugiego Urzędu Skarbowego w R., zastali córkę G. D., która po telefonicznym skontaktowaniu się z ojcem, odmówiła przyjęcia korespondencji adresowanej do ojca, podania jego aktualnego miejsca zamieszkania oraz numeru telefonu. Organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że w 2000 r. strona osiągnęła przychód w wysokości 118.150,50 zł, nie znajdujący pokrycia w mieniu zgromadzonym przez podatniczkę w roku podatkowym oraz w latach poprzednich pochodzący z nieujawnionych źródeł przychodu. W związku z tym faktem organ podatkowy I instancji zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 i ust. 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 90, poz. 416 z późn. zm.), dalej powoływanej jako u.p.d.f. wskazał, iż dochody z nieujawnionych źródeł podlegają opodatkowaniu w wysokości 75% dochodu i wobec tego ustalił wysokość tego podatku w kwocie 88.613,30 zł.