Wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. II OSK 1613/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wiśniewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Protokolant Anna Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2007r., na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Spółki Akcyjnej K. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 czerwca 2006 r. sygn. akt IV SA/Po 272/06 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Poznaniu z dnia [...] grudnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2006 r., sygn. akt IV SA/Po 272/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu - po rozpoznaniu skargi J. K. - uchylił decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Poznaniu z dnia [...] grudnia 2003 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] października 2003 r.,

nr [...] oraz określił, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

W uzasadnieniu powyższego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną.

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Poznaniu decyzją z dnia [...] grudnia 2003 r., nr [...], po rozpoznaniu odwołania J. K. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] października 2003 r., nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Decyzją Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] października 2003 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych w zw. z § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach i w zw. z art. 104 K.p.a., stwierdzono brak podstaw do przyjęcia u J. K. schorzenia za chorobę zawodową narządu słuchu.