Wyrok NSA z dnia 5 stycznia 2007 r., sygn. I OSK 1713/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie Jerzy Bujko NSA Anna Łuczaj Protokolant Katarzyna Malinowska po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 7 grudnia 2005 r. sygn. akt II SA/Sz 661/05 w sprawie ze skargi R. W. na orzeczenie Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wydalenia z uczelni 1. oddala skargę kasacyjną 2. przyznaje od Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz radcy prawnego A. J. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt ) złotych oraz kwotę 39,60 (trzydzieści dziewięć sześćdziesiąt) złotych stanowiącą 22% podatku od towaru i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Orzeczeniem z dnia [...] Nr [...] Komisja Dyscyplinarna dla Studentów [...] po rozpoznaniu w dniu [...] sprawy R. W. - studenta III roku studiów dziennych na Wydziale Nauk Przyrodniczych - kierunek ochrona środowiska, obwinionego o to, że dopuścił się sfałszowania oceny zaliczenia z przedmiotu "Zoologia kręgowców", polegającego na przeprawieniu oceny 2,0 (niedostateczny) na 3,0 (dostateczny) w indeksie oraz w karcie egzaminacyjnej, wymierzyła karę dyscyplinarną w postaci wydalenia z uczelni.

W uzasadnieniu orzeczenia Komisja stwierdziła, że R. W. dopuścił się czynu niegodnego studenta oraz to, że czyn ten ma znamiona przestępstwa sfałszowania dokumentów. Komisja nie dała wiary wyjaśnieniom studenta, uznała za zasadne argumenty Rzecznika Dyscyplinarnego, po wysłuchaniu obwinionego uznała za zasadne wymierzenie najdotkliwszej kary przewidzianej w art. 163 pkt 5 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym.

W odwołaniu od orzeczenia R. W. podniósł, że nie zgadza się z treścią zaskarżonego orzeczenia i w jego ocenie wymierzona kara dyscyplinarna wydalenia z uczelni jest nieadekwatna do popełnionego czynu. Odwołujący się zarzucał, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika jednoznacznie, że jest winny zaistniałego czynu, a jego wyjaśnieniom nikt nie dał wiary. R. W. wskazał również, że wydalenie go z uczelni zmniejszy jego szanse na rynku pracy, co ze względu na trudną sytuację rodzinną nie jest bez znaczenia. Odwołujący się podniósł również, że w trakcie studiów nie popełnił żadnych wykroczeń oraz nie zachowywał się w sposób niegodny studenta z tego powodu zasadne jest wymierzenie mu innej, łagodniejszej kary.