Wyrok NSA z dnia 29 marca 2007 r., sygn. II FSK 421/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędziowie NSA Włodzimierz Kubiak, Ryszard Pęk, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Zbigniewa P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 grudnia 2005 r. sygn. akt I SA/Po 152/04 w sprawie ze skargi Zbigniewa P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 29 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Zbigniewa P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2005 r., I SA/Po 152/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Zbigniewa P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 29 grudnia 2003 r., uchylającą decyzję Dyrektora UKS w P. z dnia 24 września 2003 r. (...), w części obejmującej wysokość określonego zobowiązania i określił wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. w wysokości 86.225,90 zł, a w pozostałej części decyzję organu I instancji utrzymał w mocy.

2. Uzasadniając wyrok WSA przedstawił argumentację organu odwoławczego, który uzasadniając wydane rozstrzygnięcie wskazał na art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm.; w skrócie: u.p.d.o.f./, stwierdzając, że złożone przez stronę wyjaśnienia są zbyt ogólnikowe i nie dowodzące zasadności ponoszenia zakwestionowanych wydatków. Pomimo obowiązku zgłaszania dostawcy reklamacji ASO, dealer Volvo zgłoszeń nie dokonywał. Było to o tyle nieracjonalne, że samochody podczas transportu były objęte obowiązkowym ubezpieczeniem przewozowym. Podejmowanie przez dealera decyzji o naprawie nowych samochodów jest dodatkowo naruszeniem warunków wynikających z umowy, skutkiem czego Zbigniew P. mógłby utracić autoryzację na sprzedaż samochodów Volvo. Zwrócono uwagą na znaczny udział samochodów naprawianych w stosunku do ilości ogólnej liczby samochodów sprzedanych. Koszty tych napraw mogły zostać pokryte przez ubezpieczycieli, a rezygnacja z takiego sposobu finansowania napraw nie znajduje uzasadnienia. Prowadzenie napraw we własnym zakresie stanowi sprzeczność z argumentacją strony, jakoby miały one wpływ na zwiększenie przychodów. Sprzedawanie jako nowych aut po naprawie trudno uznać za wydatki związane z podnoszeniem jakości świadczonych usług i koniecznością utrzymania dobrego wizerunku firmy. Za budzący wątpliwości uznano związek z wykonywaną działalnością leasing samochodu Mercedes i motocykla Yamaha. Podkreślono, że Mercedes SLK 200K Evo /samochód dwuosobowy, kabriolet w wersji sportowej/ należy do konkurencyjnej marki aniżeli samochody Volvo, w związku z czym nie mógł mieć jakiegokolwiek wpływu na podkreślenie renomy samochodów marki Volvo. Jego użytkowanie nie mogło przyczynić się do generowania przychodów firmy, skoro w ramach świadczonych usług gwarancyjnych i pogwarancyjnych uszkodzone samochody były transportowane /holowane/ do serwisu. Odnośnie leasingu motocykla Yamaha zwrócono uwagę, że pracownik wyjeżdżający na wezwanie w ramach serwisu nie może przewidzieć rodzaju i wielkości uszkodzeń pojazdu. Nie był on więc wykorzystywany w celach szybkiego usuwania awarii uszkodzonego samochodu, nawet przy użyciu przenośnego komputera, gdyż nie stwierdzono go w wykazie środków trwałych i wyposażenia. Wobec braku możliwości potwierdzenia wykorzystania motocykla w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą za słuszne uznano zakwestionowanie zakupu odzieży dla motocyklisty. W postępowaniu odwoławczym uznano więc jedynie wydatki dotyczące opłat z tytułu leasingu dwóch samochodów Peugeot Partner na łączną kwotę 38.918,18 zł. Po dokonaniu obliczeń podatek należny określono na kwotę 86.225,90 zł.