Wyrok NSA z dnia 15 października 2004 r., sygn. FSK 615/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędziowie NSA Edyta Anyżewska, Małgorzata Niezgódka - Medek (spr.), Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 15 października 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Mirosława L. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi z dnia 21 maja 2003 r. sygn. akt I SA/Łd 11/02 w sprawie ze skargi kasacyjnej Danuty P.-L. i Mirosława L. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 7 grudnia 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od skarżącego na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Ł.kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 maja 2003 r. I SA/Łd 11/02 Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi oddalił skargę Danuty P.-L. i Mirosława L. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 7 grudnia 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r.

Decyzją tą organ odwoławczy uchylił w całości decyzję Urzędu Skarbowego Ł. - P. z dnia 30 lipca 2001 r. (...) i określił zobowiązanie małżonków Lorens w wymienionym wyżej podatku na kwotę 208.155,60 zł, zaległość w tym podatku na kwotę 84.067,50 zł oraz należne odsetki liczone na dzień wydania decyzji na kwotę 158.128,70 zł.

Izba Skarbowa w Ł. za bezzasadne uznała podwyższenie podstawy opodatkowania za rok 1996 przez organ pierwszej instancji o kwoty dotyczące ulgi inwestycyjnej oraz dodatkowej obniżki.

Podzieliła natomiast stanowisko tego organu co do zawyżenia przez podatnika kwoty kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej w spółce cywilnej "K.", której był wspólnikiem. Przede wszystkim, biorąc pod uwagę art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, nie uznała za koszt uzyskania przychodu w 1996 r. wydatków na remont wymienników ciepła zakupionych w Czechach w kwocie 353.859,49 zł w związku z umową z dnia 1 grudnia 1995 r. z firmą z Ukrainy, która ostatecznie nie została zrealizowana. Jeden z wymienników został wprawdzie sprzedany, lecz sprzedaż miała miejsce w 1999 r. a więc nie stanowiła przychodu badanego okresu. Ponadto Izba Skarbowa, na podstawie art. 22 ust. 1, 4 i 5 tej ustawy, nie uznała za koszt uzyskania przychodu pozostałych zakwestionowanych przez organ pierwszej instancji wydatków, z czym polemizowano w odwołaniu, w kwotach: 9.782,40 zł /wydatki dotyczące przychodów 1995 r. w zakresie energii, opłat telefonicznych, przewozu pracowników za grudzień 1995 r. zaksięgowane w ciężar kosztów 1996 r./, 2.761,84 zł /opłaty rozmów telefonicznych wynikających z oświadczeń pracowników spółki lub z rachunków dotyczących ich prywatnych telefonów/, 7.141,76 zł /wydatki niepowiązane z przychodem firmy dot. zakupu bagażnika na narty, holowania samochodu niebędącego środkiem trwałym firmy/, 5.890 zł /wydatki zwrócone pracownikom na podstawie ich oświadczeń dot. zakupu m.in. farby, żarówek oraz wypłaty kwot na ich rzecz na podstawie akceptowanych przez wspólników oświadczeń tych pracowników, z których nie wynikało na co zostały poniesione/.