Wyrok NSA z dnia 6 lipca 2006 r., sygn. II FSK 943/05

Porównanie regulacji prawnych obowiązujących przed 1 stycznia 2003 roku i od tej daty prowadzić musi do wniosku, że z punktu widzenia interesów strony nowa i stara regulacja nie różnią się istotnie. Tym samym zarzut zastosowania art. 70 § 1, § 4 oraz § 5 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązujacym od 1 stycznia 2003 r., to jest z nieuwzględnieniem art. 20 § 2 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw oraz ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w brzmieniu obowiązującym w roku 1998, przewidującym korzystniejsze zasady przedawnienia zobowiązań podatkowych, a w konsekwencji nieuznanie za przerwanie biegu przedawnienia czynności egzekucyjnych podjętych w roku 1998 należy uznać za chybiony.

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 marca 2005 r. (I SA/Lu 207/04) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę Bożeny S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 17 lutego 2004 r., Nr PD.3-4117/160/04, w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r.

2. W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji ustalił, iż zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Lublinie z dnia 16 października 2003 r., określającą skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1996 r. w kwocie 249.365,10 zł oraz odsetek od nieterminowo uiszczonych zaliczek w kwocie 96.489,30 zł. Decyzja organu I instancji zapadła na podstawie ustaleń kontrolnych dokonanych w firmie B. w 1998 r., wyników dodatkowego postępowania dowodowego przeprowadzonego w latach 2001-2002 oraz weryfikacji zeznania PIT-30 za 1996 rok.Strona w odwołaniu od powyższej decyzji podniosła, że termin przedawnienia podatku za 1996 rok z art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej upłynął z dniem 31 grudnia 2002 roku. Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wydaną w niniejszej sprawie decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej, a postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2003 r. organ egzekucyjny umorzył postępowanie egzekucyjne dotyczące przedmiotowego zobowiazania podatkowego. Nie ma podstaw powoływanie się na art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej, gdyż aby mogło dojść do przerwania biegu przedawnienia, to zobowiazanie musi istnieć, a ponadto kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego zgodnie z art. 70 § 5 Ordynacji podatkowej nie przerywa biegu terminu przedawnienia. Podatniczka wskazała też na naruszenie art. 130 § 3 Ordynacji podatkowej poprzez nieuwzględnienie jej wniosku o zmianę kontrolujacych, mimo uprawdopodobnienia przez nią okoliczności, które mogą wywołać wątpliwości co do bezstronności pracownika.Zdaniem strony zebrany materiał dowodowy nie odpowiada prawdzie materialnej, zauważyła ona jednak, że o tym, co stanowi koszt uzyskania przychodów, decyduje ustawa, a nie przepisy o prowadzeniu ksiąg podatkowych czy rachunkowych. Ponieważ zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej, a interpretacja jej przepisów nie może być rozszerzająca, wszczęcie postępowania podatkowego w sprawie i wydanie decyzji naruszają Konstytucję RP.Nadto strona w toku postępowania odwoławczego zarzuciła jego przewlekłość, spowodowaną w szczególności usiłowaniem doręczenia pism organu podatkowego na niewłaściwy adres.