Wyrok NSA z dnia 17 maja 2006 r., sygn. II FSK 765/05

Powołanie w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia art. 34 § 1a i § 2 w związku z art. 17 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w oderwaniu od przepisów postępowania sądowego nie pozwala traktować tych przepisów jako podstawy kasacyjnej. W/w przepisy nie są przepisami materialnoprawnymi, lecz przepisami postępowania

Wyrokiem z 25 lutego 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku stwierdzające niedopuszczalność zażalenia dłużnika Spółdzielni Mieszkaniowej O. w Gdańsku na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku (jako wierzyciela) z 20 maja 2004 r. wydane - na podstawie art. 34 § la ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tj. Dz.U z 2000 r. Nr 110, poz. 968 ze zm.) o niedopuszczalności zgłoszonych zarzutów. Organ egzekucyjny pierwszej instancji będąc jednocześnie wierzycielem uznał zarzuty dłużnika za tożsame z zarzutami zawartymi w skardze do WSA w Gdańsku na decyzję wymiarową, przyjął więc, że były więc one przedmiotem badania w odrębnym postępowaniu sądowoadministracyjnym.

W związku z zażaleniem dłużnika na to postanowienie Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, postanowieniem z 16 lipca 2004 r. stwierdził niedopuszczalność zażalenia, uznając, że ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie przewiduje środka zaskarżenia na postanowienie wydane w trybie art. 34 § 1 a tej ustawy. Zdaniem tego organu postanowienie wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu wydawane jest w toku jednoinstancyjnego postępowania administracyjnego i nie podlega dalszemu zaskarżeniu, co stanowi wyjątek od ogólnej zasady dwuinstancyjnego postępowania przed organami administracji publicznej. Stanowisko takie ulega wzmocnieniu z uwagi na treść art. 34 § 4 ustawy p.e.a., zgodnie z którym organ egzekucyjny orzeka w przedmiocie zgłoszonych zarzutów po otrzymaniu ostatecznego postanowienia w sprawie stanowiska wierzyciela lub postanowienia o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu. Nieprawidłowe pouczenie zawarte w zakwestionowanym postanowieniu co do prawa wniesienia zażalenia nie mogło stanowić podstawy do jego rozpoznania wbrew obowiązującym przepisom.