Wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 1983/10

Zobowiązany nie może po upływie terminu do wniesienia zarzutów uzupełniać zarzutów zgłoszonych w terminie, powołując nowe ich podstawy. Zatem zarówno organ odwoławczy, rozpatrujący zażalenie na postanowienie organu egzekucyjnego w sprawie zgłoszonych zarzutów, jak i sąd administracyjny, do którego skierowano skargę na rozstrzygnięcia organu nadzoru nie są uprawnione do rozpatrywania zarzutów zgłoszonych po raz pierwszy przez zobowiązanego w zażaleniu od postanowienia organu egzekucyjnego, a tym bardziej dopiero w postępowaniu przed sądem administracyjnym.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędziowie: NSA Jerzy Rypina, NSA del. Zbigniew Romała (sprawozdawca), Protokolant Julia Chudzyńska, po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Gl 363/10 w sprawie ze skargi A. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 8 stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od A. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 280 (słownie: dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Gl 363/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, po rozpatrzeniu skargi A.K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 8 stycznia 2010 r. w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych, uchylił zaskarżone postanowienie.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

Organ egzekucyjny - Dyrektor Izby Celnej w K., będący jednocześnie wierzycielem, wszczął postępowanie egzekucyjne do majątku zobowiązanego A.K. na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] z dnia 4 maja 2009 r.