Wyrok NSA z dnia 23 maja 2006 r., sygn. I OSK 1188/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędziowie NSA Małgorzata Borowiec (spr.), Joanna Runge - Lissowska, Protokolant Joanna Szcześniak, po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 25 maja 2005 r. sygn. akt II SA/Rz 624/04 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Podkarpackiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Rzeszowie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary dyscyplinarnej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 25 maja 2005 r. sygn. akt II SA/Rz 624/04 oddalił skargę M. K. na orzeczenie Podkarpackiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Rzeszowie nr [...] z dnia [...] w przedmiocie udzielenia kary nagany.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Komendant Miejski Policji w [...] działając na podstawie art. 135j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002r. nr 7, poz. 58 z późn. zm.) orzeczeniem nr [...] z dnia [...] orzekł o ukaraniu aspirantki M. K., karą nagany gdyż w dniu 21 września 2003r. dopuściła się naruszenia dyscypliny służbowej, polegającej na niewłaściwym wykonywaniu swoich obowiązków służbowych w zakresie kontroli osób wchodzących i wychodzących z jednostki, w efekcie czego doszło do ucieczki z pomieszczeń komisariatu zatrzymanego Ł. S. Organ przyjął, że działanie M. K. odpowiadało przesłankom z art. 132a ust. 2 ustawy o Policji, w myśl którego przewinienie dyscyplinarne jest zawinione przez policjanta nawet wówczas, gdy nie ma on zamiaru jego popełnienia, a je popełnia.

W tym przypadku policjantka z 17 - letnim stażem pracy pozostawiła zatrzymanego bez należytego dozoru pomimo, że dysponowała odpowiedniki środkami, aby ten dozór zapewnić. Miała pełne prawo wydać polecenie załodze radiowozu, by do czasu wykonania czynności przez aspiranta J. J. przejęli nadzór nad zatrzymanym. W tym czasie nie było zdarzeń, które wymagałyby natychmiastowej interwencji Policji, ani też w komisariacie nie było wzmożonego ruchu osobowego. W uzasadnieniu orzeczenia organ stwierdził, że stosownie do przepisu art. 132 ust. 2 ustawy o Policji naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn policjanta polegający na zawinionym przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków wynikających z przepisów prawa lub rozkazów i poleceń wydanych przez przełożonych. Zasadnie zatem został postawiony M. K. zarzut naruszenia dyscypliny służbowej poprzez niewłaściwe wykonywanie swoich obowiązków służbowych w zakresie kontroli osób wchodzących i wychodzących z jednostki, wynikających z planu ochrony obiektów Komisariatu Policji w [...] nr MN-PF-3474/99 z 7 października1999 r., z którym M. K. została zapoznana w dniu 9 grudnia 1999r.