Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2006 r., sygn. II OSK 1278/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Rzążewska Sędziowie sędzia NSA Teresa Kobylecka sędzia NSA Eugeniusz Mzyk (spr.) Protokolant: Magdalena Baduchowska po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2006r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Miasta K. oraz Prokuratora Okręgowego w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 maja 2006 r. sygn. akt II SA/Kr 1329/05 w sprawie ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miasta K. z dnia [...] lipca 2005 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "W." 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie; 2) zasądza od Wojewody Małopolskiego na rzecz Gminy Miasta K. kwotę 350 (trzysta pięćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Pozostaje poza sporem, że Rada Miasta K. podjęła w dniu [...] lipca 2005 r. uchwałę [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "W".

Skargę na powyższą uchwałę, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, wniósł Wojewoda Małopolski zarzucając jej naruszenie przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717), ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2004 r., nr 121, poz. 1266) oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz. 1587). Według twierdzeń Wojewody ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powinny zawierać określenie przeznaczenia poszczególnych terenów lub zasad ich zagospodarowania, a także symbol literowy i numer wyróżniający go spośród innych terenów. Ponadto stosowanie w rysunku planu miejscowego oznaczeń uzupełniających i mieszanych, jest dopuszczalne wyłącznie wówczas, gdy takie działanie znajduje uzasadnienie w specyfice i zakresie regulacji planu miejscowego. W zaskarżonym planie miejscowym "tereny otwarte" zajmują ok. 65% powierzchni planu, czyli ok. 170 ha z 264 ha i są to grunty w przeważającej większości rolne i w niewielkiej części leśne. Każdy z terenów oznaczony na w/w planie jako "teren otwarty" zajmuje obszar o powierzchni większej niż 1 ha, a to implikuje konieczność uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia na cele nierolnicze. Tymczasem, w świetle w/w planu, w terenie otwartym, oznaczony jako "ZO2", w każdym miejscu tego obszaru dopuszcza się funkcję nierolniczą i nieleśną, co oznacza możliwość potencjalnego "odrolnienia" i "odlesienia" bez uzyskania zgody właściwego organu. Nie rozgraniczono też terenów, w stosunku do których uzyskano zgodę na ich wyłączenie z produkcji rolnej, od tych, które tej zgody nie posiadają. Ponadto oznaczenie o symbolu "ZO- tereny otwarte" nie figuruje wśród symboli przewidzianych przepisami w/w rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.