Wyrok NSA z dnia 15 listopada 2006 r., sygn. II FSK 1399/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia del. WSA Hanna Kamińska (sprawozdawca), Protokolant Natalia Prałat, po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Zaopatrzeniowo-Handlowego Zespołu Elektrociepłowni W. Spółka z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 lipca 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 2364/03 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Zaopatrzeniowo-Handlowego Zespołu Elektrociepłowni W. Spółka z o.o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 8 sierpnia 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za okres od kwietnia 2001 r. do sierpnia 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Przedsiębiorstwa Zaopatrzeniowo-Handlowego Zespołu Elektrociepłowni W. Spółka z o.o. w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 120 /sto dwadzieścia/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I. Zaskarżonym wyrokiem z 7 lipca 2005 r. I SA/Wr 2364/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Przedsiębiorstwa Zaopatrzeniowo-Handlowego Zespołu Elektrociepłowni W. Spółka z o.o. w W. /zwaną dalej "Skarżącą"/ na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 8 sierpnia 2003 r., (...) w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych z okres od kwietnia 2001 r. do sierpnia 2001 r.

II. Sąd administracyjny I instancji przyjął za ustalony następujący stan faktyczny:

Izba Skarbowa w W., po rozpoznaniu odwołania Skarżącej, utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W.-Ś. z dnia 19 maja 2003 r. w sprawie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w kwocie 168.280 zł wraz z odsetkami za zwłokę. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Izba Skarbowa wyjaśniła, że głównym argumentem przemawiającym za odmową umorzenia zaległości podatkowej było to, że do powstania zaległości nie doszło z przyczyn nadzwyczajnych, niezależnych od Skarżącej. Zaległość - jak zaznaczył organ odwoławczy - powstała na skutek złożenia korekty deklaracji CIT-2 i CIT-8, a należny podatek powstał na skutek podwyższenia kapitału zakładowego. Skarżąca była w pełni świadoma z prawnopodatkowych skutków swoich działań. Izba Skarbowa przywołała treść art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm., powoływanej dalej "Op"/ i powołując się na uznaniowy charakter decyzji - zauważyła, że w przedmiotowej sprawie trudno było dopatrzyć się przesłanek mogących stanowić podstawę do przyznania ulgi. Podkreśliła, iż przepisy podatkowe przewidywały opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób prawnych podwyższenie kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i Skarżąca zdawała sobie z tego sprawę, o czym świadczy złożenie korekt do deklaracji podatkowych. Odnosząc się do zarzutu, że nierówne traktowanie spółek z ograniczoną odpowiedzialnością i spółek akcyjnych było niezgodne z Konstytucją RP i że organy podatkowe powinny zmniejszać szkody wynikłe z niekonsekwencji legislacyjnej ustawodawcy, poprzez wydawanie decyzji umarzających zaległości podatkowe, Izba Skarbowa stwierdziła, iż stanowisko Skarżącej świadczyło o niezrozumieniu obowiązującego w Polsce systemu prawa. Zauważyła, że przepisy ogłoszonych prawidłowo ustaw obowiązują tak długo, dopóki nie zostaną zmienione bądź uchylone przez Sejm, lub dopóki ich niezgodność z Konstytucją RP nie zostanie stwierdzona prawomocnym orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego. Organy podatkowe nie muszą niwelować negatywnych skutków niekonstytucyjności ustaw, bowiem w przypadku stwierdzenia takiego faktu przez Trybunał Konstytucyjny, przepisy te tracą moc z datą wsteczną. Izba Skarbowa podkreśliła, że w przedmiotowej sprawie stan prawny był jasny, jako że nie zapadł wyrok Trybunału Konstytucyjnego i trudno mówić o błędach czy niekonsekwencjach ustawodawczych, gdyż "celem ustawodawcy było po prostu opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych podwyższenia kapitału zakładowego w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością". W ocenie organu odwoławczego pozytywne rozstrzygnięcie dla Skarżącej byłoby naruszeniem art. 32 ust. 1 Konstytucji RP i oznaczałoby, że "każdy podatnik, który z powodów finansowych /np. wobec braku kontrahentów/ nie może regulować w danym okresie zaległości podatkowych, powinien otrzymać od urzędu skarbowego pomoc w postaci umorzenia tych zaległości". W przeciwnym razie pozytywne dla strony rozstrzygnięcie spowodowałoby naruszenie zasad wolnej konkurencji i spowodowało ingerencję organu publicznego w reguły wolnego rynku. Odnosząc się do zarzutu, że działalność Skarżącej miała charakter działalności użyteczności publicznej i że zasługuje ona na ochronę i na pomoc państwa, Izba Skarbowa zauważyła, że Skarżąca prowadziła działalność zarobkową i - jak wynikało z wypisu z krajowego rejestru handlowego - przedmiotem jej działalności była sprzedaż hurtowa i detaliczna towarów, towarowy transport drogowy, magazynowanie towarów, wynajem środków transportu, zagospodarowanie odpadów metalowych i złomu, zagospodarowanie niemetalowych odpadów i towarów wybrakowanych oraz przygotowanie terenu pod budowę. Niezależnie od powyższego organ odwoławczy podkreślił, że analiza sytuacji finansowej Skarżącej wykazała, że w 2002 r. osiągnęła ona stratę w wysokości 806.743,62 zł. i że pogorszenie sytuacji finansowej może się jeszcze pogłębiać, to jednak Skarżąca powinna tak układać swe stosunki gospodarcze, żeby osiągnąć zysk i uregulować swe zobowiązania wobec Skarbu Państwa.