Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 lipca 2005 r., sygn. I SA/Wr 2364/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Ryszard Pęk - spr Sędziowie: Sędzia NSA Henryka Łysikowska Asesor WSA Marta Semiczek Protokolant: Michał Kazek po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2005 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa A Spółka z oo. we W. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za okres od kwietnia 2001 r. do sierpnia 2001 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa we W., po rozpoznaniu odwołania złożonego przez "Przedsiębiorstwo A Spółka z oo. we W., utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W. Ś. z dnia [...] (nr [...]) w sprawie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w kwocie [...] wraz z odsetkami za zwłokę. W uzasadnieniu powyższej decyzji Izba Skarbowa wyjaśniła, że organ I instancji - po zbadaniu sytuacji finansowej Spółki - stwierdził, że brak było przesłanek do udzielenia ulgi. Głównym argumentem przemawiającym za odmową umorzenia zaległości podatkowej było to, że do powstania zaległości nie doszło z przyczyn nadzwyczajnych, niezależnych od Spółki. Zaległość - jak zaznaczyła Izba Skarbowa - powstała na skutek złożenia korekty deklaracji CIT - 2 i CIT - 8, a należny podatek powstał na skutek podwyższenia kapitału zakładowego i Spółka była w pełni świadoma z podatkowo prawnych efektów swych działań. Rozpatrując sprawę w trybie odwoławczym Izba Skarbowa przywołała treść art. 67 § 1 Ordynacji podatkowej i powołując się na uznaniowy charakter decyzji - zauważyła, że w przedmiotowej sprawie trudno było dopatrzyć się przesłanek mogących stanowić podstawę do przyznania ulgi. Podkreśliła, iż przepisy podatkowe przewidywały opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób prawnych podwyższenie kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i Spółka zdawała sobie z tego sprawę, o czym świadczy złożenie korekt do deklaracji podatkowych. Odnosząc się do zarzutu, że nierówne traktowanie spółek z ograniczoną odpowiedzialnością i spółek akcyjnych było niezgodne z Konstytucją i że organy podatkowe powinny zmniejszać szkody wynikłe z niekonsekwencji legislacyjnej ustawodawcy, poprzez wydawanie decyzji umarzających zaległości podatkowe, Izba Skarbowa stwierdziła, iż stanowisko Spółki świadczyło o niezrozumieniu obowiązującego w Polsce systemu prawa. Zauważyła, że przepisy ogłoszonych prawidłowo ustaw obowiązują tak długo, dopóki nie zostaną zmienione bądź uchylone przez Sejm, lub dopóki ich niezgodność z Konstytucją nie zostanie stwierdzona prawomocnym orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego. Organy podatkowe nie muszą niwelować negatywnych skutków niekonstytucyjności ustaw, bowiem w przypadku stwierdzenia takiego faktu przez Trybunał Konstytucyjny, przepisy te tracą moc z datą wsteczną. Izba Skarbowa podkreśliła, że w przedmiotowej sprawie stan prawny był jasny, nie zapadł wyrok Trybunału Konstytucyjnego i trudno mówić o błędach czy niekonsekwencjach ustawodawczych, gdyż "celem ustawodawcy było po prostu opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych podwyższenia kapitału zakładowego w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością". W ocenie Izby Skarbowej pozytywne rozstrzygnięcie dla Spółki byłoby naruszeniem art. 32 ust. 1 Konstytucji i oznaczałoby, że "każdy podatnik, który z powodów finansowych (np. brak kontrahentów) nie może regulować w danym okresie zaległości podatkowych, powinien otrzymać od Urzędu Skarbowego pomoc w postaci umorzenia tych zaległości". W przeciwnym razie pozytywne wyłącznie dla Strony rozstrzygnięcie spowodowałoby naruszenie zasad wolnej konkurencji i spowodowało ingerencję organu publicznego w reguły wolnego rynku. Co się tyczy zarzutu, że działalność Spółki miała charakter działalności użyteczności publicznej i że zasługuje ona na ochronę i na pomoc państwa, Izba Skarbowa zauważyła, że Spółka prowadziła działalność zarobkową i - jak wynikało z wypisu z krajowego rejestru handlowego - przedmiotem jej działalności była sprzedaż hurtowa i detaliczna towarów, towarowy transport drogowy, magazynowanie towarów, wynajem środków transportu, zagospodarowanie odpadów metalowych i złomu, zagospodarowanie niemetalowych odpadów i towarów wybrakowanych oraz przygotowanie terenu pod budowę. Wprawdzie - jak podkreśliła Izba Skarbowa - analiza sytuacji finansowej Spółki wykazała, że w 2002 r. osiągnęła ona stratę w wysokości [...]. i że pogorszenie sytuacji finansowej może się jeszcze pogłębiać, to jednak Spółka powinna tak układać swe stosunki gospodarcze, żeby osiągnąć zysk i uregulować swe zobowiązania wobec Skarbu Państwa. W jej ocenie umorzenie zaległości podatkowej oznaczałoby promowanie niedochodowych przedsiębiorstw przez Skarb Państwa, co doprowadziłoby do spadku konkurencyjności podmiotów terminowo regulujących swe zobowiązania publicznoprawne.