Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2005 r., sygn. OSK 849/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA M. Wiśniewska, Sędziowie NSA B. Adamiak, W. Chróścielewski (spr.), Protokolant Mariusz Bartosiak, po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Moniki S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lutego 2004 r. sygn. akt I SA 1373/02 w sprawie ze skargi Moniki S. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 30 kwietnia 2002 r. (...) w przedmiocie nieważności orzeczeń o wywłaszczeniu i odszkodowaniu. oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 19 lutego 2004 r., I SA 1373/02 uchylił decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z 30 kwietnia 2002 r. (...) oraz decyzję tego samego organu z 5 lutego 2002 r. (...) obie w części dotyczącej orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie. z dnia 18 lipca 1953 r. (...), natomiast w pozostałej części oddalił skargę Moniki S. W uzasadnieniu Sąd przytoczył stan sprawy, w której, Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie - działające na podstawie art. 55 par. 1 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 24 września 1934 r. Prawo o postępowaniu wywłaszczeniowym /Dz.U. nr 86 poz. 776/ i art. 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1951 r. zmieniającej dekret z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych /Dz.U. 1952 nr 4 poz. 25/ - orzeczeniem z dnia 2 lipca 1953 r. (...), o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości położonych w R.-O., wywłaszczyło m.in. nieruchomość o powierzchni 809 m2, stanowiącą własność Eugeniusza S., natomiast - działając na podstawie art. 27-36 dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych /Dz.U. 1952 nr 4 poz. 31/ - orzeczeniem z dnia 18 lipca 1953 r. (...), o odszkodowaniu za wywłaszczone nieruchomości, przyznało Eugeniuszowi S. odszkodowanie w kwocie 434 zł. Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast - działając na wniosek Eugeniusza S., w którego miejsce wstąpiła Monika S. - decyzją z dnia 5 lutego 2002 r. odmówił stwierdzenia nieważności obydwu tych orzeczeń, decyzją zaś z dnia 30 kwietnia 2002 r. (...) utrzymał w mocy tę decyzję. W uzasadnieniu swojej decyzji organ ten stwierdził, że archiwalne akta administracyjne nie dają podstaw do uznania, aby orzeczenia te były obciążone wadami, o których mowa w art. 156 par. 1 Kpa. Uznał też, że zarzut, iż Eugeniusz i Irena S. występowali o przyznanie działki zamiennej nie może mieć wpływu na rozstrzygnięcie w sprawie, gdyż w aktach archiwalnych brak takiego wniosku, a w aktach organu wojewódzkiego znajduje się pismo Eugeniusza S., w którym jako załącznik znajduje się kopia pisma z dnia 24 lipca 1950 r. o przyznanie działki zamiennej, ale pismo to nie jest podpisane przez Eugeniusza i Irenę S., a również nie ma na tej kopii pisma potwierdzenia, że takie pismo zostało gdziekolwiek złożone". W skardze Monika S. zarzuciła, że orzeczenie wywłaszczeniowe zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa, czy też nawet bez podstawy prawnej, ponieważ w uzasadnieniu orzeczenia nie ma mowy o interesie obrony państwa, lecz wyłącznie o realizacji narodowych planów gospodarczych, i taka wada obciąża również orzeczenie odszkodowawcze, gdyż wywłaszczonemu przysługiwała nieruchomość zamienna, o którą bezskutecznie występował, przy czym oryginał stosownego pisma powinien znajdować się w aktach. W odpowiedzi Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast podtrzymał swoje stanowisko.