Wyrok NSA z dnia 13 kwietnia 2005 r., sygn. OSK 1241/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wiśniewska, Sędziowie NSA Andrzej Gliniecki, Jan Paweł Tarno (spr), Protokolant Maria Połowniak, po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Joanny B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2004 r. sygn. akt I SA 1333/02 w sprawie ze skargi Joanny B. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 30 kwietnia 2002 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

OSK 1241/04

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 25 marca 2004 r., I SA 1333/02 oddalił skargę na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z 30 kwietnia 2002 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody W. z 25 sierpnia 1997 r. uchylającej orzeczenie administracyjne Prezydenta m.st. Warszawy z 27 lipca 1949 r. o odmowie przyznania dotychczasowemu właścicielowi prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że choć uzasadnienie zaskarżonej decyzji narusza przepisy art. 107 par. 3 Kpa, to nie miało jednak istotnego wpływu na wynik sprawy, albowiem Prezes UMiRM uznając, iż Wojewoda W. nie był organem właściwym do rozpoznania odwołania od orzeczenia administracyjnego Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 27 lipca 1949 r. dot. własności czasowej jest prawidłowe. Naruszenie każdego rodzaju właściwości przez organ administracji publicznej powoduje nieważność decyzji i to niezależnie od oceny merytorycznej samego rozstrzygnięcia. Organ niewłaściwy nie jest prawnie legitymowany do rozstrzygnięcia o prawach i obowiązkach stron. Przepisy o właściwości mają charakter bezwzględnie obowiązujących, zaś organ z urzędu musi przestrzegać swojej właściwości, co wynika wprost z art. 19 Kpa. Powyższe poglądy są utrwalone w orzecznictwie sądu administracyjnego i Sądu Najwyższego i nie budzą żadnych wątpliwości. Dlatego też w sytuacji, gdy o prawach obywatela rozstrzyga organ niewłaściwy, który nie posiada do tego kompetencji, decyzje wydane przez ten organ dotknięte są wadą nieważności. Nie można, więc zarzucić Prezesowi UMiRM, iż stwierdzając nieważność decyzji wydanej przez organ niewłaściwy naruszył przepisy Konstytucji i ogólne zasady postępowania administracyjnego. To właśnie powołany w skardze art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej stanowi, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa, nakazując w ten wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji wydanej przez organ nie posiadający prawnej kompetencji do jej wydania.