Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2005 r., sygn. GSK 1043/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba, Sędziowie NSA Edward Kierejczyk (spr.), Jan Bała, Protokolant Aleksandra Macewicz, po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2005 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. T. G. mbH od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2004 r. sygn. akt 6 II SA 2092/02 w sprawie ze skargi M. T. G. mbH na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] grudnia 1999 r. Nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Powyższym wyrokiem WSA w Warszawie oddalił skargę wniesioną przez skarżącą na decyzję Urzędu Patentowego z dnia [...] grudnia 1999 r. odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie uznania za wygasłe prawa z rejestracji znaku towarowego słownego MANPOWER zarejestrowanego na rzecz firmy M. Inc z siedzibą w USA decyzją Urzędu Patentowego z dnia [...] września 1992 r. pod Nr R-70545, obejmującego świadczenie usług klasy 35 i 42.

W uzasadnieniu wyroku WSA zgodził się z oceną Urzędu Patentowego, że skarżąca nie ma interesu prawnego w ubieganiu się o uznanie za wygasłe prawa M. Inc z rejestracji tego znaku po to, aby po uzyskaniu pozytywnej decyzji mogła skorzystać w Polsce z ochrony dokonanych na jej rzecz międzynarodowych rejestracji dwóch znaków towarowych IR-588.266 "MANPOWER" i IR-588.267 "MANPOWER SERVICES" w klasie 35. Skarżąca jest bowiem filią austriackiej spółki M. U. und P. G. mbH ze 100 % jej udziałem kapitałowym, która w 1986 r. zawarła umowę licencyjną z M. Inc zobowiązując się do niekwestionowania również praw własności licencjodawcy do tego znaku. Z racji powiązań organizacyjnych i finansowych między tą spółką a jej filią, umowa licencyjna wiąże również skarżącą w stosunkach z M. Inc. Mimo podniesienia przez skarżącą w postępowaniu sądowym zarzutu sfałszowania umowy licencyjnej i przedstawienia na jego poparcie m.in. opinii rzeczoznawcy przysięgłego ds. kryminologii instytutu Uniwersytetu Wiedeńskiego i ekspertyzy Laboratorium Techniki Kryminalnej Dyrekcji Policji Federalnej Miasta Wiednia, WSA uznał je za niewystarczające. Otóż zgodnie z art. 300 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), zwanej dalej p.s.a., w sprawach nieunormowanych w tej ustawie do postępowania w zakresie obrotu zagranicznego stosuje się odpowiednio przepisy części trzeciej k.p.c. Chociaż zgodnie z art. 1138 k.p.c. zagraniczne dokumenty urzędowe posiadają moc dowodową na równi z polskimi, to - jak ujął Sąd - "jednak trudno przedstawione dokumenty uznać w całości za dokumenty urzędowe, a przy tym skuteczne stwierdzenie fałszerstwa umowy licencyjnej powinno być dokonane prawomocnym wyrokiem sądu karnego. Wtedy też spełnione zostaną przesłanki związania Sądu określone w art. 11" p.s.a.