Wyrok NSA z dnia 5 października 2005 r., sygn. II GSK 164/05

Celem postępowania dowodowego przed wojewódzkim sądem administracyjnym /art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie jest ustalenie stanu faktycznego sprawy, lecz ocena, czy właściwe w sprawie organy ustaliły stan faktyczny sprawy zgodnie z regułami obowiązującymi w procedurze administracyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Stanisława J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2005 r. VI SA/Wa 1517/04 w sprawie ze skargi Stanisława J. na uchwałę Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 14 lutego 2001 r. (...) w przedmiocie skreślenia z listy adwokatów - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie.

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2005 r. zapadłym w sprawie VI SA/Wa 1517/04 oddalił skargę Stanisława J. na uchwałę Naczelnej Rady Adwokackiej w W. z dnia 14 lutego 2001 r. o skreśleniu skarżącego z listy adwokatów.

W motywach rozstrzygnięcia Sąd I instancji przedstawił wpierw przebieg postępowania, jakie toczyło się przed organami korporacyjnymi obydwu instancji zainicjowanego faktem opublikowania nazwiska adwokata Stanisława J. w Monitorze Polskim nr 13 poz. 181 z dnia 15 kwietnia 1999 r., jako osoby, która pracowała w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 1 i art. 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne /Dz.U. nr 70 poz. 443 ze zm./. Sąd podał, że Okręgowa Rada Adwokacka w W. uchwałą z dnia 13 lipca 2000 r. skreśliła skarżącego z listy adwokatów z tego powodu, iż nie poinformował on Rady o podjęciu pracy w organach bezpieczeństwa przed wpisem na listę adwokacką. Praca w organach bezpieczeństwa w latach 1944-1990 w ocenie organu, jak i w świetle uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 17 kwietnia 1999 r., stanowiła o sprzeniewierzeniu się podstawowym zasadom moralnym i fundamentalnym zasadom etyki zawodowej. Odwołując się od tej uchwały Stanisław J. podniósł, że podjęcie pracy w SB było nic nieznaczącym epizodem, do którego nie przywiązywał wagi, a po zorientowaniu się gdzie pracuje sam zrezygnowali z zatrudnienia. Zarzucił także uchwale naruszenie art. 74 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze poprzez błędne jego zastosowanie oraz uchybienie przepisom działu VIII tej ustawy, a zwłaszcza art. 80 i art. 91 ust. 2 poprzez zaniechanie przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego. W jego ocenie zarzucany czyn stanowili klasyczne przewinienie dyscyplinarne, dla którego przewidziano odrębne postępowanie dyscyplinarne. Po rozpoznaniu odwołania Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej uchwałą z dnia 14 lutego 2001 r. utrzymało w mocy zaskarżoną uchwałę.