Wyrok NSA z dnia 7 lipca 2005 r., sygn. FSK 1731/04

Nieskuteczne podniesienie lub nie podniesienie w ogóle w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia przepisów postępowania oznacza, że Naczelny Sąd Administracyjny związany jest ustalonym przez Sąd pierwszej instancji stanem faktycznym sprawy. To zaś oznacza, że zarzutem naruszenia prawa materialnego strona skarżąca nie może zwalczać ustaleń faktycznych w sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej "K." Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 kwietnia 2004 r. I SA/Łd 148/03 w sprawie ze skargi "K." Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 7 stycznia 2003 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1997 r. - oddala skargę kasacyjną; (...).

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2004 r. I SA/Łd 148/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Spółki z o.o. "K." w Ł. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 7 stycznia 2003 r. określającą tej Spółce zaległość w podatku dochodowym od osób prawnych za 1997 r. w kwocie 3.155 zł oraz odsetki za zwłokę. W uzasadnieniu Sąd podkreślił, że sprawa powyższa była już wcześniej przedmiotem rozpoznania Sądu, który wyrokiem z dnia 10 stycznia 2002 r. I SA/Łd 252/00 uchylił zaskarżoną decyzję uznając, że skarga jest procesowo uzasadniona. Wskutek powyższego wyroku Izba Skarbowa w Ł. uchyliła w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazała mu sprawę do ponownego rozpoznania. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej po ponownym rozpoznaniu sprawy, w której przedmiotem sporu była wyłącznie kwestia zasadności zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu bankowego wyliczanych od wysokości udzielonych przez nią pożyczek powiązanej spółce "D.", w dniu 10 października 2002 r. wydał decyzję, w której określił Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 1997 r. w kwocie 267.626 zł zaległość podatkową 3.155 zł i odsetki za zwłokę, W uzasadnieniu podkreślono, że Spółka "K." była powiązana kapitałowo i osobowo ze spółką cywilną "D." bowiem w obu występowali ci sami wspólnicy posiadający taką samą ilość udziałów, a ponadto Spółka "K." wydzierżawiała spółce "D." maszyny i urządzenia do produkcji sznurka i świadczyła na jej rzecz usługi transportowe. Udzielone Spółce "D." pożyczki w okresie od 26 marca do 2 maja 1997 r. w ogólnej kwocie 70.000 zł były bezterminowe i miały być spłacone zgodnie z treścią umów w ciągu 2 miesięcy od dnia wezwania do spłaty wraz z odsetkami w wysokości 7 procent rocznie. Zwrot ich nie nastąpił do dnia 28 lutego 2002 r. a na przestrzeni całego roku 1997 r. Spółka "K." korzystała ze znacznych kredytów bankowych zaciągniętych na cele inwestycyjne jak i bieżące, od których płaciła odsetki według średniej stopy procentowej wynoszącej 24,5 procent. Sytuacja finansowa Spółki "K." w okresie od stycznia do kwietnia 1997 r. nie była korzystna albowiem koszty działalności powiększone o nakłady inwestycyjne zamykały się na koniec miesięcy marzec i kwiecień 1997 r. stratami a zobowiązania przekraczały w tym okresie stany należności. To zaś oznacza, że udzielając pożyczek Spółka "K." przekazywała Spółce "D." część otrzymywanych kredytów bankowych w związku z czym zapłacone odsetki bankowe od tej części kredytu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.