Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2006 r., sygn. II FSK 890/05

Sąd administracyjny nie stosuje bezpośrednio przepisów ustawy Ordynacja podatkowa. Bada jedynie prawidłowość ich zastosowanie przez organy administracji państwowej. Wskazanie więc w podstawie skargi kasacyjnej jedynie przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących postępowania podatkowego bez powiązania ich z odpowiednimi przepisami ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie pozwala traktować tych przepisów jako podstawy kasacyjnej. Stanowisko takie prezentowane jest w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (vide wyrok NSA z 21.04.2004 r. FSK 181/04 ONSA i WSA 2004 Nr 2 poz. 36).

Wyrokiem z 8 marca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 kwietnia 2004 r. utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gliwicach z 29 stycznia 2004 r., którą to decyzją odmówiono Grażynie M. rozłożenia na raty zaległości podatkowej od dochodów pochodzących z nieujawnionych źródeł przychodów za 1997 r. w wysokości 31.417,50 zł.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że podatniczka pismem z 17 grudnia 2003 r. zwróciła się do organu podatkowego z prośbą o rozłożenie na raty zaległości podatkowej od dochodów pochodzących z nieujawnionych źródeł przychodów za 1997 r. w wysokości 31.417,50 zł wraz z odsetkami od dnia 10 października 2003 r. Wniosek swój uzasadniła trudną sytuacją materialną. Wskazała, iż zawiesiła działalność gospodarczą i utrzymuje się wyłącznie z otrzymywanych na dziecko alimentów w wysokości 2.400,00 zł miesięcznie. Zaznaczyła też, iż od decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe za 1997 r. złożyła odwołanie, które nie zostało jeszcze rozpoznane.