Wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2006 r., sygn. II FSK 551/05

1. W skardze kasacyjnej należy sprecyzować, w jaki sposób Wojewódzki Sąd Administracyjny naruszył wskazane w niej przepisy postępowania oraz jak naruszenie to mogło wpłynąć na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny może przy tym merytorycznie rozpoznać zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące norm postępowania - muszą odnosić się do postępowania sądowego zakończonego zaskarżonym wyrokiem, a nie działań organów administracji i stosowanych przez nie norm.
2. Sformułowanie "ocena prawna wyrażona w orzeczeniu wiąże ten sąd" oznacza, że ilekroć dana sprawa będzie przedmiotem rozpoznania przez ten sąd, będzie on związany oceną prawną wyrażoną w tym orzeczeniu, jeżeli nie zostanie ono uchylone lub nie ulegną zmianie przepisy, na podstawie których zapadł wyrok. Dotyczy to oceny prawnej wyrażonej w orzeczeniu, w jego uzasadnieniu, a nie w sentencji. Rozstrzygnięcie zawarte w sentencji wyroku polegające na uchyleniu decyzji organu podatkowego w całości nie musi bezwzględnie oznaczać, iż sąd przychylił się do wszystkich zarzutów skargi oraz że nie mógł uwzględniając skargę, dokonać oceny prawnej, w której w jakiejś określonej części podzielił stanowisko organów podatkowych zawarte w uchylonej decyzji.
3. Wskazując zarzut naruszenia prawa materialnego nie wystarczy wskazać jedynie konkretnego przepisu, który w ocenie wnoszącego skargę kasacyjną został naruszony, ale należy także określić, na czym to naruszenie polega.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18.01.2005 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, w sprawie o sygnaturze akt SA/Rz 1574/03, oddalił skargę Heleny i Tadeusza U. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. Zaskarżoną decyzją uchylono decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Rzeszowie z dnia 28.09.2001 r. Aktem tym określono skarżącym prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowe U. Tadeusz U. i Helena U. podatek dochodowy od osób fizycznych za 2000 r., zaległość podatkową oraz odsetki za zwłokę. Podatnicy odwołali się od decyzji organu I instancji, w wyniku czego Izba Skarbowa w Rzeszowie uchyliła to rozstrzygnięcie decyzją z dnia 29.05.2002 r. określając należność w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r., zaległość w tym podatku oraz odsetki za zwłokę. Decyzja ta została zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie, który wyrokiem z dnia 9.07.2003 r., w sprawie o sygnaturze akt SA/Rz 1376/02, uchylił ten akt. W wyniku ponownego rozpoznania sprawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, wydał w dniu 23.09.2003 r. decyzje, w której uchylił w całości decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Rzeszowie z dnia 28.09.2001 r. i określił stronie należność podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r., zaległość w tym podatku oraz odsetki za zwłokę. Organ II instancji przeprowadził postępowanie wyjaśniające w zakresie wskazanym przez Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie w wyroku z dnia 9.07.2003 r. i ustalił, iż podatnicy zamontowali urządzenie monitorujące Finder 5000 w samochodzie ciężarowym marki Mercedes Benz 430 5, który był używany w 2000 r. na podstawie umowy leasingu. Z uwagi na to, że samochód ten nie został przez podatników zaliczony do środków trwałych, zamontowane urządzenie monitorujące organ podatkowy potraktował jako inwestycję w obcym środku trwałym o wartości początkowej 7.300,00 zł. Organ uznał także, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne od tej inwestycji.