Wyrok NSA z dnia 9 lutego 2011 r., sygn. II FSK 1947/09

W art. 23 § 2 O.p. stwierdza się, że organ podatkowy nie może określić podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, jeżeli dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwalają na określenie podstawy opodatkowania. Przepis ten zakazuje zbyt pośpiesznego szacowania podstawy opodatkowania, bez ustalenia, czy nie można jej określić na podstawie wiarygodnych dowodów i danych z tej części ksiąg podatkowych, których rzetelności nie podważył organ podatkowy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Beata Cieloch, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "J." sp. z o. o. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 227/08 w sprawie ze skargi "J." sp. z o. o. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 12 lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "J." sp. z o.o. z siedzibą w L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1.200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 9 marca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 227/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę "J." sp. z o.o. w L. (dalej: Spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 12 lutego 2007 r., nr [...], wydaną w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 r. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia podano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej w skrócie: p.p.s.a.).

2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji):

2.1. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie WSA we Wrocławiu podał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzją z dnia 29 września 2005 r. określił Spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2003 r. w kwocie 8.809 zł. Organ stwierdził, że Spółka, zaliczając do kosztów uzyskania przychodów wydatki w kwocie 34.000 zł na zakup 17.000 litrów oleju napędowego od "D." sp. z o.o. w P., zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 34.000 zł. Dyrektor IS w W., po ponownym rozpoznaniu sprawy na skutek wniesionego odwołania, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.