Wyrok NSA z dnia 29 stycznia 2010 r., sygn. I FSK 1716/08

Moc wiążąca orzeczenia określona w art. 170 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w odniesieniu do sądów oznacza, że podmioty te muszą przyjmować, iż dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu. Zatem w kolejnym postępowaniu, w którym pojawia się dana kwestia, nie może być już ona ponownie badana.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 czerwca 2008 r. sygn. akt I SA/Łd 72/08 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 21 listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące: luty, marzec, kwiecień i maj 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Elżbiety Śniadej na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/Łd 72/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę E. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 21 listopada 2007 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące luty, marzec, kwiecień i maj 2003 r.

Z akt sprawy wyłania się następujący przebieg postępowania. Decyzją z dnia 27 kwietnia 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. określił dla podatnika: PHU "M." E. i M. S. wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za luty, marzec, kwiecień i maj 2003 r. odpowiednio w kwotach 7.540,- zł, 19.462,- zł, 17.070,- zł i 15.552,- zł. Organ I instancji ustalił, że w objętym niniejszą sprawą okresie podatnik prowadził ewidencję zakupów, natomiast nie prowadził ewidencji sprzedaży dla celów podatku VAT. W tej sytuacji Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał, że brak jednolitej, spójnej ewidencji dla celów rejestracji kwot podatku należnego, stanowił naruszenie art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 11, poz. 50 ze zm.) i ustalił wartość podatku należnego za ww. okres na podstawie przedłożonych do kontroli faktur, rejestru usług transportowych, rejestru sprzedaży i raportów okresowych z kasy fiskalnej. Odnosząc się do wysokości podatku naliczonego organ podatkowy stwierdził, że podatnik wprawdzie prowadził ewidencję tego podatku, jednakże w deklaracjach VAT-7 składanych za okres od lutego do maja 2003 r. nie uwzględnił pełnych kwot podatku wynikających z ww. ewidencji. W ocenie organu I instancji, skoro w składanych deklaracjach podatnik wyraził wolę odliczenia podatku naliczonego uwzględnionego w ewidencjach zakupów tylko do pewnej wysokości, to organ podatkowy określając zobowiązanie podatkowe, nie mógł uwzględnić podatku naliczonego wynikającego ze wszystkich faktur zakupu ujętych w ewidencji podatku naliczonego. Organ podatkowy nie mógł bowiem wyręczać podatnika w realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji Naczelnik Urzędu Skarbowego przyjął wysokość podatku naliczonego za poszczególne miesiące analizowanego okresu zgodnie z treścią złożonych przez stronę deklaracji VAT-7.