Wyrok NSA z dnia 22 września 2004 r., sygn. OSK 456/04

Zakres tak zwanego władztwa planistycznego gminy podlega kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w zakresie zgodności z prawem nie tylko w zakresie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, lecz także przepisami prawa materialnego lub prawa procesowego.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 9 września 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Heleny P. i Janusza P. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 2 lipca 2003 r. II SA/Lu 10/02 w sprawie ze skargi Heleny P. i Janusza P. na uchwałę Rady Miejskiej w L. z dnia 1 października 2001 r. (...) w przedmiocie zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Lublinie.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 2 lipca 2003 r. /II SA/Lu 10/02/ Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie, oddalił skargę Heleny P. i Janusza P. na uchwałę (...) Rady Miejskiej w L. z dnia 1 października 2001 r., odrzucającą zarzut wyżej wymienionych, wniesiony do projektu zmiany planów zagospodarowania przestrzennego obowiązujących na obszarze miasta L. część I, w związku z przeznaczeniem działki stanowiącej ich współwłasność, oznaczonej nr ewid. 678/1 /obr. 24 ark. 10/, położonej na obszarze objętym projektowana zmianą przy ul. T. 8, pod uprawy rolnicze bez prawa zabudowy. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż naruszenie prawa własności przez zakwestionowany projekt zmiany planu oraz odrzucenie zarzutu, nie stanowią dostatecznej podstawy do uwzględnienia skargi. Rada Miejska w L. działała bowiem na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, który ustalenie zasad zagospodarowania terenu zalicza do jej zadań własnych. W tej sytuacji nie jest zadaniem Sądu kontrola celowości /słuszności/ dokonywanych zmian w tym zakresie, a jedynie badanie zgodności z prawem podejmowanych rozstrzygnięć, a zwłaszcza przestrzeganie procedury planistycznej.