Wyrok NSA z dnia 8 listopada 2004 r., sygn. FSK 596/04

1. Przepisy dotyczące ulg podatkowych powinny być interpretowane w sposób ścisły.

2. Twierdzenie, że grunt, na którym stoją budynki może być traktowany tak samo jak "grunt pod budowę budynku mieszkalnego", o którym mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ w wersji z 2000 r. - wykracza poza dopuszczalną interpretację cytowanego sformułowania ustawy.

3. Wartość wydatków "na własne potrzeby mieszkaniowe", kwalifikujących się do zastosowania ulgi podatkowej powinna wynikać z dokumentów. Jeżeli wydatek dotyczy nabycia gruntu, właściwym dokumentem jest akt notarialny.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Marii T. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku z dnia 30 grudnia 2003 r. SA/Bk 1027/03 w sprawie ze skargi Marii T. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 3 lipca 2003 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. - oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2003 r. SA/Bk 1027/03 Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku oddalił skargę Marii T. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 3 lipca 2003 r. (...), którą utrzymano w mocy decyzję Drugiego Urzędu Skarbowego w B. z dnia 17 kwietnia 2003 r. (...), określającą skarżącej wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. na kwotę 145.978,90 zł, stwierdzającą nadpłatę w tym podatku w kwocie 351,40 zł oraz odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w pozostałej wysokości.

W uzasadnieniu tego wyroku Sąd pierwszej instancji na wstępie przedstawił stan faktyczny sprawy, wskazując, że przedmiot zaistniałego w jego ramach sporu stanowi nieuznanie przez organy podatkowe odliczenia wydatków poniesionych przez skarżącą na zakup gruntu pod budowę budynku mieszkalnego w oparciu o art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./. Zwrócił uwagę, iż skarżąca w dniu 6 września 2000 r. nabyła przeznaczoną pod zabudowę mieszkaniową nieruchomość położoną w M. przy ul. Ch. 463, zabudowaną domkiem letniskowym murowanym i murowanym garażem. Jak podkreślił przy tym Sąd, w akcie notarialnym nr repertorium (...), dokumentującym tę umowę sprzedaży, cenę całej nieruchomości określono na kwotę 310.000 zł, nie wyszczególniając wartości ani znajdujących się na niej budynków, ani też samego gruntu. W związku z tym Sąd pierwszej instancji podzielił stanowisko organów podatkowych, zgodnie z którym skarżącej nie przysługuje prawo do odliczenia, mimo tego, że wspomniana kwota została zapłacona oraz tego, że skarżąca złożyła oświadczenie z dnia 17 stycznia 2002 r., według którego wartość nabytego gruntu wynosi 307.000 zł /jak podała skarżąca, znajdujący się na zakupionej nieruchomości domek letniskowy przeznaczony był do rozbiórki w 2002 r., a wartość garażu wynosiła 3.000 zł/. Sąd przytoczył treść art. 27a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odwołał się do poglądu wyrażonego w związku z wykładnią tego przepisu w orzecznictwie, a zwłaszcza w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 grudnia 2001 r., I SA/Ka 1933/00 /Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 2002 nr 3 poz. 85/. Według niego, podatnik zamierzający dokonać odliczenia wydatków na zakup gruntu pod budowę musi liczyć się z koniecznością udokumentowania poniesionego wydatku z tego tytułu i w sytuacji, gdy jest to grunt zabudowany, z koniecznością wyodrębnienia wartości budynku od wartości gruntu pod zabudowę. Sąd pierwszej instancji stwierdził zatem, że "skoro (...) w dokumencie nabycia nieruchomości nie została wyodrębniona cena gruntu, to nie można ustalić w oparciu o przedstawiony dokument wysokości wydatku poniesionego na zakup gruntu".