Wyrok NSA z dnia 16 września 2009 r., sygn. II FSK 573/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Jerzy Rypina, Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Protokolant Marcin Romanowicz, po rozpoznaniu w dniu 16 września 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Kr 1790/06 w sprawie ze skarg M. C.-S. i L. S. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 12 września 2006 r. nr [...] i [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. i 2004 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Kr 1790/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje organu pierwszej instancji, orzekł, że nie mogą być one wykonane do momentu uprawomocnienia się wyroku oraz zasądził od organu odwoławczego na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 200 zł. Przedmiotem rozpoznania Sądu były skargi L. S. i M. C.-S. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 12 września 2006 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2003 i 2004.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że zaskarżonymi decyzjami z dnia 12 września 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego K. z dnia 22 maja 2006 r. w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od osób fizycznych za rok 2003 i 2004. Organy obydwu instancji zakwestionowały bowiem prawo podatników do odliczenia od podatku, zgodnie z art. 27a ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., nr 14, poz. 176 ze zm.) - zwanej dalej updof, wydatków poczynionych przez nich w 2003 i 2004 r. na remont i modernizację budynku położonego we wsi Z. uznając, że wydatki zostały poniesione na remont i modernizację domu letniskowego, a nie mieszkalnego. Przekonanie, że przedmiotowy budynek jest budynkiem letniskowym, a nie mieszkalnym organy oparły o zapis zawarty w akcie notarialnym nr rep. [...] z dnia 17 lipca 1989 r., z którego wynika, że działki, na których posadowiony jest budynek znajdują się na terenie przeznaczonym pod budownictwo mieszkaniowe. Nadto z zawiadomienia skierowanego do Burmistrza Miasta i gminy w M. z dnia 19 grudnia 1991 r. o przystąpieniu do użytkowania obiektu budowlanego również wynika, że oddano do użytkowania budynek letniskowy w Z. Poza tym organy podatkowe zaznaczyły, że podatnicy zwrócili się z prośbą o przekwalifikowanie w/w budynku letniskowego na mieszkalny, jednak brak jest stosownej decyzji w tym zakresie, a z pisma Urzędu Miasta i gminy w M. z dnia 20 czerwca 2005 r. wynika, że zmiana sposobu użytkowania budynków letniskowych na mieszkalne na terenie ML - tereny przeznaczone pod zespoły domów letniskowych, gdzie znajduje się budynek podatników do dnia wydania w/w pisma, nie uległ zmianie. Zmiana zapisu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego może nastąpić jedynie po przeprowadzeniu procedury formalno - prawnej wynikającej z ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.