Wyrok NSA z dnia 15 marca 2002 r., sygn. SA/Rz 818/00

Jeśli zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów opierają się na dowodach nie odzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń lub księga nie rejestruje wszystkich zdarzeń, to należy traktować ją jako nierzetelną, a w konsekwencji nie może ona stanowić dowodu w postępowaniu podatkowym.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 maja 1999 r. Izba Skarbowa w R. uchyliła decyzję z dnia 25 lutego 1999 r. Urzędu Skarbowego w K. - określającą Dariuszowi O. wysokość straty za 1997 rok w kwocie 31.414,02 zł - w całości i sprawę przekazała do ponownego rozpatrzenia jako wydanej z naruszeniem art. 240 par. 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej.

W uzasadnieniu wyjaśniła, że Dariusz O. w 1997 roku prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami rolno-przemysłowymi - sklep "Rolnik" w K., którą w połowie listopada poszerzył o usługi transportowe i produkcję. Przedstawiła przebieg postępowania kontrolnego i podatkowego przed organem pierwszej instancji oraz przywołała zarzuty odwołania: brak możliwości wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego, niezasadne wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kwoty zapłaconej prowizji oraz kwoty 222,34 zł odpisu amortyzacyjnego dotyczących samochodu ciężarowego, pominięcie faktu prowadzenia ewidencji obrotu bezrachunkowego, dokonanie szacunku obrotu za grudzień oraz wymuszenie oświadczenia o stosowanych marżach. Izba Skarbowa uznała zarzuty odnośnie braku możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym oraz wyłączenia z kosztów kwoty 640 zł zapłaconej prowizji. Wyjaśniła, że kwota odpisu amortyzacyjnego nie została wyłączona z kosztów uzyskania przychodów i zwróciła uwagę na fakt dwukrotnego wyłączenia w decyzji pierwszej instancji kwot 500 zł i 649 zł. Zdaniem Izby Skarbowej bezzasadny był zarzut pominięcia ewidencji obrotu bezrachunkowego, ponieważ Urząd Skarbowy go nie podnosił, a jej brak nie miał wpływu na ustalenie wysokości przychodu czy kosztów prowadzonej działalności.