Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2011 r., sygn. II FSK 1894/09

Szacowanie jest dopuszczalne dopiero po uznaniu księgi podatkowej za nierzetelną, a w konsekwencji po nieuznaniu jej za dowód tego, co wynika z zawartych w niej zapisów (art. 23 § 1 w związku z art. 193 § 4), a więc może być jedynie następstwem uznania księgi za nierzetelną, a nie przyczyną stwierdzenia tej nierzetelności.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Borkowski, Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Andrzej Jagiełło, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 918/08 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa [...] N. sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 24 października 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 19 maja 2009 r., I SA/Gd 918/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną przez Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe N. sp. z o.o w S. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z 24 października 2008 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r.

2. Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez sąd pierwszej instancji stanie faktycznym: spółka w złożonym za 2001 r. zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu wykazała przychód w kwocie 7.466.944,57 zł, koszty uzyskania przychodu w kwocie 7.985.399,87 zł oraz stratę w kwocie 518.455,30 zł. Decyzją z 24 listopada 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w G. określił spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. w kwocie 89.190 zł.

Po rozpatrzeniu odwołania dyrektor izby skarbowej decyzją z 29 czerwca 2007 r. uchylił decyzję organu pierwszej instancji w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia z uwagi na potrzebę przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części.