Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 1999 r., sygn. I SA/Wr 565/97

Jeżeli po stronie podatnika wystąpiła wprawdzie choroba lecz nie decydowała ona o niemożliwości prawidłowego prowadzenia księgi - /okoliczność ta jest obojętna dla oceny rzetelności księgi, w związku z przesłanką unormowaną w par. 10 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 148 poz. 720/.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu sprawy ze skargi Jana T. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 30 września 1996 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1994 - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

UZASADNIENIE

W zeznaniu rocznym za rok 1994 dochód z działalności gospodarczej Jana T. wykazany został w wysokości 305.553.000 zł /przed denominacją/.

Urząd Skarbowy w K.-K. decyzją z dnia 17 czerwca 1996 r. (...) określił Urszuli i Janowi T., przy wspólnym opodatkowaniu małżonków, należny podatek dochodowy z rok 1994 w wysokości 2.879,80 zł, przekraczający o kwotę 8.446.000 zł /przed denominacją/ podatek wykazany w zeznaniu rocznym.

Organ ten, w wyniku analizy warunków wykonywanej przez Jana T. działalności gospodarczej, połączonej z oceną mocy dowodowej księgi przychodów i rozchodów - w której wykorzystał m.in. materiały z kontroli przeprowadzonych w dniach 25 i 27 lipca 1994 r. - stwierdził bowiem, iż księga ta. nie ma mocy dowodowej. Porównując stany ilościowe i wartościowe remanentów z dnia 30 czerwca 1994 r. oraz sporządzonych w dniach kontroli - z uwzględnieniem dowodów dotyczących zakupu towarów w okresie od 1 do 27 lipca 1994 r. - ustalono, że nie objęto remanentem w dniu 30 czerwca 1994 r. towarów o wartości 36.312.831 zł. Towary o tej wartości nie miały również pokrycia w dowodach księgowych. Rozbieżności tych podatnik nie wyjaśnił w postępowaniu podatkowym.