Wyrok NSA z dnia 14 września 2000 r., sygn. I SA/Gd 2018/99

Marża handlowa jest niewątpliwie istotnym składnikiem działalności handlowej, to ona bowiem decyduje o wysokości przychodu. Trafnie zatem organy podatkowe oceniły, że wynikająca z księgi podatkowej marża, zrealizowana przez skarżącego w wysokości odbiegającej od marż poszczególnych grup asortymentowanych towarów, stosowanych przy sprzedaży udokumentowanej, uzasadnia wniosek co do tego, że księga podatkowa nie odzwierciedla rzeczywistego stanu rzeczy w zakresie wysokości przychodów i tym samym nie może stanowić dowodu w postępowaniu podatkowym.

UZASADNIENIE

Izba Skarbowa decyzją z dnia 17 września 1999 r. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego z dnia 29 grudnia 1998 r. w sprawie określenia Markowi Z. zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1995 rok oraz wysokości odsetek od tej zaległości.

Decyzja ta zapadła w wyniku ustalenia, że skarżący w roku 1995 prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego i detalicznego artykułami spożywczymi w ramach Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego "S.", która podlegała opodatkowaniu na zasadach ogólnych wynikających z ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

W dniu 1 kwietnia 1996 r. złożono w Urzędzie Skarbowym zeznanie o wysokości dochodu osiągniętego w roku 1995 /PIT-30/, w którym wykazano:

- przychód w kwocie - 1.684.323,62 zł,

- koszty uzyskania przychodu w kwocie - 1.683.227,29 zł,

- łączny dochód w kwocie - 4.079,20 zł,

/w tym z działalności gospodarczej w kwocie - 1.096,33 zł/

- podstawę opodatkowania w kwocie - 2.219,20 zł,

/po odliczeniu wydatków mieszkaniowych w kwocie - 1.860,00 zł/,

- podatek dochodowy w kwocie - 309,39 zł.

Kontrola źródłowa przeprowadzona przez Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w zakresie prowadzonej przez skarżącego działalności gospodarczej na okoliczność prawidłowości rozliczeń z budżetem za 1995 r. wykazała szereg uchybień, które polegały na: nie zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów trzech faktur na ogólną kwotę 2.869,40 zł, dotyczących zakupu towarów handlowych w firmie "A.", nie udokumentowaniu zakupu kawy "G.-100 g", której sprzedaż stwierdzono w styczniu 1995 r., na kwotę 544,30 zł, błędnym ustaleniu wielkości dochodu ze sprzedaży środka trwałego oraz nierzetelnym sporządzeniu spisu towarów na dzień 1 stycznia 1995 r., w którym wykazano 380 zamiast 760 opakowań cukru pudru o wadze 0,5 kg każde.