Wyrok NSA z dnia 13 października 2005 r., sygn. FSK 2585/04

Dokonując wykładni językowej przepisu: § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a w szcególności ust. 3 który stanowił podstawę uchylenia zaskarżonej decyzji administracyjnej, stwierdzić należy, iż normodawca dopuszcza uznanie księgi podatkowej za rzetelną mimo, że nie odzwierciedla ona stanu rzeczywistego, ale tylko w sytuacji, gdy podatnik nie wpisał lub błędnie wpisał kwoty przychodów powoduje tym samym podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, a przez to zawyżenie zobowiązania podatkowego.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 grudnia 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie rozpoznając skargę Renaty B-M uchylił decyzję Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 30 września 2002 r. określającą wysokość straty z działalności gospodarczej prowadzonej w 1998 r.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż u podstaw zaskarżonej w rozpatrywanej sprawie decyzji legło, jak to wynika zarówno z uzasadnienia decyzji organu kontroli skarbowej, jak i uzasadnienia decyzji organu odwoławczego, ustalenie, że prowadzona przez podatniczkę w 1998 r. podatkowa księga przychodów i rozchodów jest nierzetelna, zapisy w tej księdze nie odpowiadały bowiem rzeczywistości, skoro z dokumentów źródłowych wynika, iż do księgi tej nie wpisano lub błędnie wpisano przychody ze sprzedaży w łącznej kwocie stanowiącej 1,85% faktycznego obrotu, a więc przewyższającej 0,5 przychodu wykazanego w księdze podatkowej. Stwierdzenie nierzetelności podatkowej księgi przychodów stanowiło dla tychże organów podstawę do nieuznania jej za dowód tego, co wynika z jej zapisów (art. 193 Ordynacji podatkowej) oraz do określenia podstawy opodatkowania (wysokości straty) w oparciu o dane wynikające z ksiąg podatkowych i uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania (art. 23 § 3 Ord. pod.). Sąd podniósł, iż kontrola zaskarżonej decyzji ostatecznej pod względem jej zgodności z prawem wymaga w pierwszym rzędzie oceny faktycznych i prawnych podstaw do uznania prowadzonej przez podatniczkę podatkowej księgi przychodów i rozchodów za nierzetelną.