Wyrok NSA z dnia 17 grudnia 1999 r., sygn. I SA/Wr 1009/98

1. Odliczenie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ należy rozpatrywać w aspekcie pozostałych wyszczególnień z tego punktu. Wynika z nich, że prawo do odliczeń ustawodawca wiązał z nowo powstałymi budynkami lub lokalami bądź z zakupem gruntów pod ich budowę.

O takich odliczeniach mowa w pkt 5 lit. "a-d". Prawo do odliczeń przyznano również w sytuacji, gdy wydatki poniesiono na nadbudowę i rozbudowę budynku na cele mieszkalne /lit. "e"/, przebudowę strychu, suszarni albo przystosowanie innego pomieszczenia na cele mieszkalne /lit. "f", remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego zajmowanego na podstawie tytułu prawnego. Już z usytuowania opisanych w tym punkcie praw do odliczeń oraz z ich sformułowania wynika, że zamiarem ustawodawcy nie było objęcie odliczeniami wydatków na zakup budynków czy mieszkań odbudowywanych, rozbudowywanych, przebudowywanych czy też przystosowywanych na cele mieszkalne.

2. Oceniając łącznie słowa "nowo" i "wybudowany" oraz wychodząc z założenia racjonalnego działania ustawodawcy należy stwierdzić, że podstawę do odliczenia wydatków na zakup lokalu lub budynku podatnik uzyskuje wówczas, gdy nabyte nieruchomości będą wybudowane od podstaw, a nie uzyskane w wyniku przebudowy, choćby generalnej już istniejącego budynku.