Wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 1997 r., sygn. SA/Sz 696/96

Unowocześnienie /modernizacja/ mieszkania np. przez zmianę systemu ogrzewania może być równoznaczne z przystosowaniem /adaptacją/ tego mieszkania lub jego wyposażeniem w konstrukcję czy też urządzenia podyktowane potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności. O tym, czy wyposażenie lokalu mieszkalnego w określone urządzenia /np. w ogrzewanie elektryczne lub gazowe zamiast dotychczasowego tradycyjnego ogrzewania węglowego/ stanowi tylko jego modernizację, czy też jest podyktowane celami rehabilitacyjnymi, decydują potrzeby podatnika /lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu/, wynikające z jego niepełnosprawności.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Janiny C. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 29 marca 1996 r. w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1994 i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 3 oraz art. 55 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w S., a także zasądził od Izby Skarbowej na rzecz skarżącej czterdzieści złotych sześćdziesiąt osiem groszy tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 stycznia 1996 r. nr II US.3/1/8660/4/96, wydaną na podstawie art. 5 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, art. 45 ust. 6 w związku z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" i ust. 1a pkt 4 oraz art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w związku z par. 11 ust. 1 pkt 1 i pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553 ze zm./, Urząd Skarbowy w S. określił Janinie Ch. podatek dochodowy za 1994 r. w wysokości 11.806.000 starych złotych, to jest 1.180,60 nowych złotych. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że Janina Ch. złożyła w dniu 23 lutego 1995 r. zeznanie o wysokości dochodu osiągniętego w 1994 r. - PIT 34, w którym od dochodu w wysokości 81.328.100 starych złotych odliczyła wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne w wysokości 62.071.950 starych złotych. W toku postępowania wszczętego w sprawie weryfikacji tego zeznania podatniczka przedstawiła organowi podatkowemu orzeczenie Komisji Lekarskiej do Spraw Inwalidztwa, kwalifikujące ją do III grupy inwalidów /inwalidztwo spowodowane stanem narządu ruchu/ z przeciwwskazaniem do ciężkiej pracy wymagającej dłuższego stania i chodzenia, a także dowód wpłaty 550.000 starych złotych na nieobozową akcję wodną zorganizowaną w okresie od 1 do 5 sierpnia 1994 r. przez Związek Harcerstwa Polskiego - Komendę Chorągwi w S., w której uczestniczył jej syn Grzegorz Ch., zadysponowanie na jej rzecz lokalem nr 11 przy ul. J. nr 6, wydane przez Wydział Budynków i Lokali Komunalnych w S., oraz rachunki na sumę 61.546.900 starych złotych wraz z wykazem wydatków na adaptację mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Z rachunków tych wynika, że podatniczka poniosła wydatki na zakup tapet, deski barlineckiej, kasetonów, farb oraz na założenie w mieszkaniu centralnego ogrzewania. Powołując się na art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz na par. 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, organ podatkowy I instancji stwierdził dalej w uzasadnieniu swej decyzji, że tych wydatków nie można zakwalifikować do wydatków na cele rehabilitacyjne określone w cytowanych przepisach, gdyż zostały one poniesione na remont i modernizację lokalu mieszkalnego, a nie na adaptację i wyposażenie mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Ponadto organ stwierdził, że odliczeniu od dochodu nie podlega kwota 550 000 zł z tytułu opłaty za nieobozową akcję wodną, w której uczestniczył syn podatniczki, ponieważ wydatek taki nie został wymieniony w par. 11 ust. 1 cytowanego rozporządzenia. Stwierdzając powyższe, organ podatkowy uznał, że są jedynie podstawy do odliczenia od dochodu Janiny Ch. uzyskanego w 1994 r. kwoty 13.620.000 zł jako wydatkowanej na remont i modernizację mieszkania, i na koniec przedstawił wyliczenie należnego podatku.