Wyrok NSA z dnia 30 marca 1999 r., sygn. III SA 5436/98

1. Różniące się między sobą wskaźniki zysku, wyliczone przez kontrolujących, w tym także różnice między sprzedażą udokumentowaną i nieudokumentowaną, nie świadczą o sprzeczności poszczególnych składników działalności gospodarczej i nie dają podstawy do odrzucenia księgi podatkowej przychodów i rozchodów jako dowodu w sprawie na zasadzie art. 169 par. 2 Kpa.

2. O sprzeczności poszczególnych składników działalności gospodarczej /art. 169 par. 2 Kpa/ można by mówić jedynie wówczas, gdyby poszczególne zapisy w księdze przeczyły sobie w sposób wykluczający prawdziwość przynajmniej jednego z nich.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Andrzeja i Heleny małżonków J. na decyzję Izby Skarbowej w S. z dnia 27.03.1998 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r. - uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję z 30.12.1997 r.; (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z 30 grudnia 1997 r. inspektor kontroli skarbowej w S. określił Andrzejowi i Helenie małżonkom J. podatek dochodowy od osób fizycznych za 1996 r. w kwocie 10.243,70 zł, podczas gdy podatnicy zadeklarowali jedynie 3.228,50 zł. Zdaniem inspektora, analiza podatkowej księgi przychodów i rozchodów wykazała istnienie sprzeczności "składników działalności gospodarczej przedsiębiorstwa". Porównując wartość sprzedaży z wartością zakupów wykazanych w księdze inspektor ustalił, że zysk brutto wyniósł 2,70 procent. Andrzej J. prowadził zarówno sprzedaż udokumentowaną, jak i nieudokumentowaną. Sprzedaż udokumentowana wyniosła zaledwie 17,76 procent ogółu sprzedaży. Porównując ceny sprzedaży i zakupu w odniesieniu do sprzedaży udokumentowanej, inspektor obliczył zysk brutto - metoda średniej arytmetycznej - na 8,25 procent, a w odniesieniu do sprzedaży nieudokumentowanej tylko 1,56 procent. Gdyby pierwszy wskaźnik liczyć metod, średniej ważonej wynik wyniósłby 7,28 procent. Gdyby z kolei wziąć pod uwagę cenę zakupu paszy wynikającą z dowodu źródłowego bezpośrednio poprzedzającego dowód sprzedaży tej paszy, zysk brutto wyniósłby 4,36 procent. Każdy z tych wskaźników był wyższy od 2,07 procent, w związku z czym inspektor przyjął, że księga nie wykazuje pełnego przychodu ze sprzedaży nieudokumentowanej. Z tych przyczyn nie uznał księgi za dowód w sprawie /art. 169 par. 2 Kpa/ i ustalił podstawę opodatkowania w oparciu o art. 11 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Uznał przy tym, że zysk brutto powinien być wyliczony na poziomie 4,36 procent.