Wyrok NSA z dnia 6 listopada 1998 r., sygn. III SA 6426/98

1. Podatnicy, którzy nie skorzystali ze środka prawnego przewidzianego w art. 175 Kpa, nie mogą domagać się po dniu 1 stycznia 1998 r. stwierdzenia nadpłaty podatku na podstawie art. 79 par. 1 w zw. z art. 80 par. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa- Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, w okresie jaki pozostał do upływu 5 lat od dnia pobrania podatku. Termin ten dotyczy tych podatników, którym płatnik pobrał nienależny lub za wysoki podatek od dnia 1.12.1997 r. poczynając.

2. Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ ma charakter kompleksowy, regulując opodatkowanie podatkiem dochodowym wszystkich /z określonymi w tej ustawie wyjątkami - por. np. art. 4/ osób fizycznych. Aby wprowadzić jednolitość opodatkowania, uchylono nie tylko ustawy bądź niektóre ich przepisy o charakterze materialnoprawnym, z których wynikały obowiązki podatkowe /art. 54 ust. 1 pkt 1-6/, ale i przepisy ustaw szczególnych /a taką jest m. in. ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/ w części zawierającej przedmiotowe lub podmiotowe zwolnienia od "znoszonych'' podatków /art. 54 ust. 1 pkt 7/. Pogląd, w myśl którego zwolnienie od podatku wyrównawczego - mimo wyraźnej derogacji ostatnio wymienionym przepisem - przekształciło się w po dniu 1.01.1992 r. w zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych, należy zatem ocenić jako oczywiście chybiony.