Wyrok NSA z dnia 14 października 1998 r., sygn. SA/Sz 1940/97

Z treści art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że decyzja określająca zobowiązanie podatkowe w innej wysokości niż wynikające z zeznania musi być wydana zawsze wtedy, kiedy zeznanie podatkowe odbiega od rzeczywistego stanu i to, bez względu na to z jakich przyczyn nastąpiła rozbieżność pomiędzy stanem rzeczywistym a stanem zeznanym przez podatnika.

Z art. 45 ust. 6 ustawy zdanie pierwsze "chyba że urząd skarbowy wyda decyzję, w której określi inną wysokość podatku" nie da się wyprowadzić wniosku, że po złożeniu przez podatnika zeznania podatkowego w terminie do 30 kwietnia określenie innej wysokości podatku może nastąpić wyłącznie z inicjatywy organu podatkowego, a więc z urzędu, a tym samym, że nie mogłoby się toczyć na wniosek podatnika.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 1997 r. Marek P. wystąpił do Urzędu Skarbowego w S. z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie wymiaru podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1995 w wysokości innej niż zeznana. Podatnik jednocześnie złożył na formularzu PIT-30 korektę zeznania za 1995 r., z którego wynika, że w 1995 r. dokonał wpłaty kwoty 51.100 zł, tytułem wkładu budowlanego do Spółdzielni Mieszkaniowej w S.