Wyrok NSA z dnia 22 kwietnia 1997 r., sygn. SA/Ka 3076/95

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 1993 r. /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/ zawierała odmienną regulację prawną w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne /art. 16 ust. 1 pkt 25/ oraz rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona /art. 16 ust. 1 pkt 26/.

Wierzytelności nieściągalne oraz utworzone na ten cel rezerwy - co do zasady - nie były uznawane za koszty uzyskania przychodu. Wyjątkiem od tej zasady były wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona. W podobny sposób traktowane były rezerwy na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.