Wyrok NSA z dnia 18 czerwca 1997 r., sygn. I SA/Ka 202/96

Ujęta w umowie leasingu, jako możliwość, a nie konieczne następstwo jej zawarcia "opcja zakupu" rzeczy oddanej w leasing nie może - sama przez się przesadzić o "kapitałowym" charakterze umowy.

UZASADNIENIE

Strona skarżąca zawarła w dniu 24 czerwca 1994 r. umowę z przedsiębiorstwem leasingowym, której przedmiotem było przekazanie przez to przedsiębiorstwo prawa do używania samochodu Polonez Truck 1,6 z zabudowanym nadwoziem przez okres 12 miesięcy w zamian za umówioną opłatę leasingową. W dodatkowym zobowiązaniu leasingodawca oświadczył, iż "po otrzymaniu wszystkich należności przewidzianych umową leasingu umożliwi okazicielowi dokumentu dokonanie zakupu na cele inwestycyjno-zaopatrzeniowe (...) w zamian za kwotę depozytu gwarancyjnego (...)". Depozyt gwarancyjny leasingodawca wpłacał najpóźniej z ostatnim czynszem i był on przeznaczony na pokrycie ewentualnych kosztów i strat /uszkodzenie nadmierne zużycie sprzętu w stosunku do czasu używania itp. - pkt. V.28 Warunków Umowy Leasingu/.

W dniu 21 czerwca 1995 r. przedmiot umowy zwrócono leasingodawcy, po czym w dniu 23 czerwca 1995 r. przedsiębiorstwo leasingowe zbyło stronie skarżącej samochód (...). Prawidłowość kwalifikowania przez stronę skarżącą poniesionych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów była w tej sprawie uzależniona od oceny treści i charakteru umowy, to jest czy była to umowa leasingu operacyjnego czy też kapitałowego. Tylko bowiem wówczas, gdyby w umowie nazwanej przez strony umową leasingu operacyjnego spełnione byłyby wszystkie elementy umowy sprzedaży można by przyjąć, iż ma ona charakter pozorny i że w istocie kryje się pod nią umowa sprzedaży ze wszelkimi tego konsekwencjami prawnymi.