Wyrok NSA z dnia 26 listopada 1997 r., sygn. SA/Bk 1453/96

Użycie przez ustawodawcę w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ określenia "kwoty rabatu" przemawia za tym, że przepis ten obejmuje rabat cenowy a nie towarowy.

Rabat towarowy stanowi darowiznę i podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

UZASADNIENIE

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zarzut naruszenia przepisu art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych jest nieuzasadniony, co skutkuje niezasadnością żądania stwierdzenia nieważności zaskarżonych decyzji w części określającej wymiar podatku w kwocie 64.842,46 zł. Kwota ta została ujęta przez skarżącą Spółkę w deklaracji VAT-7 złożonej za styczeń 1994 r. Do czasu złożenia nowej deklaracji korygującej tę deklarację nie była ona weryfikowana przez organy podatkowe pod względem prawidłowości złożonego zeznania. Dopiero z chwilą złożenia przez skarżącą deklaracji VAT-7 za lipiec 1996 r. w dniu 22 sierpnia 1996 r., gdy wykazano korektę podatku od towarów i usług za styczeń 1994 r., kwotę 64.842,46 zł można było uznać za nadpłatę podatku i zaliczyć na pokrycie zobowiązania podatkowego za grudzień 1993 r. Nie można więc uznać, iż decyzja Urzędu Skarbowego z dnia 16 lipca 1996 r. była błędna i została wydana już po zapłaceniu tego podatku. W chwili wydania tej decyzji Urząd ten nie otrzymał jeszcze skorygowanej deklaracji podatkowej za styczeń 1994 r. Wydając więc decyzję określającą podatek za grudzień 1993 r. urząd ten nie naruszył przepisu art. 5 ust. 3 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Należy więc uznać, iż żądanie stwierdzenia nieważności części zaskarżonej decyzji jest nieuzasadnione.