Artykuł
Skutki zawarcia umowy o pracę na czas określony przekraczający 24 miesiące
Obecnie nie obowiązuje już pierwsza ustawa antykryzysowa, która wprowadzała ograniczenia w zakresie zawierania umów na czas określony. W czasie jej obowiązywania zatrudnienie na umowy na czas określony nie mogło przekraczać 24 miesięcy. W praktyce pojawiały się jednak wątpliwości, jakie są skutki zawarcia umowy na czas określony kończącej się po upływie 24 miesięcy. W tej kwestii wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z 13 listopada 2013 r. (I PK 111/13), który uznał, że terminowa umowa o pracę zawarta na czas dłuższy niż 24 miesiące nie przekształciła się w umowę na czas nieokreślony.
Regulacje ustawy z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców - DzU nr 125, poz. 1035; ost. zm. DzU z 2010 r. nr 219, poz. 1445 (dalej: ustawa antykryzysowa) - dotyczące zawierania umów na czas określony obowiązywały w okresie od 22 sierpnia 2009 r. do 31 grudnia 2011 r. (art. 34 ust. 1 w zw. z art. 37 ustawy antykryzysowej). Wyłączyły one stosowanie art. 25 Kodeksu pracy (dalej: k.p.), ograniczającego liczbę kolejno zawieranych po sobie umów terminowych. W czasie obowiązywania ustawy antykryzysowej liczba umów terminowych mogła być dowolna, jednak okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie mógł przekraczać 24 miesięcy (art. 13 ustawy antykryzysowej). Za kolejną umowę na czas określony uważało się umowę zawartą przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy zawartej na czas określony.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
