comment
Artykuł
Data publikacji: 2003-07-26
Korekta zeznania rocznego
Każdy z nas może być wezwany do urzędu skarbowego w ramach sprawdzania zeznania rocznego. Wizyta taka często kończy się złożeniem korekty zeznania. Część podatników składa też korekty z własnej inicjatywy - w przypadku stwierdzenia błędu. Podatnik może też świadomie nie wykazać w zeznaniu np. kontrowersyjnego odliczenia, składając później wraz z korektą wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. W takiej bowiem sytuacji, w przypadku przegranej z organem podatkowym, nie grozi mu spłata odsetek od zaległości podatkowej.
Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzaniu. Może to być błąd powodujący zaniżenie bądź zawyżenie podatku, kwoty nadpłaty bądź też dotyczący innych danych zawartych w treści deklaracji.
W JAKICH PRZYPADKACH SKŁADAMY KOREKTĘ?
Zgodnie z art. 81 ustawy z 19 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym jej pisemnym uzasadnieniem. Jak natomiast stanowi art. 81a § 1 pkt 1, podatnik może skorygować uprzednio złożone zeznanie (deklarację), o którym mowa w art. 73 § 2 (m.in. zeznanie roczne dla podatników podatku dochodowego), jeżeli wykazał w nim zobowiązanie podatkowe w wysokości większej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek albo wykazał kwotę nadpłaty w wysokości mniejszej od należnej (korekta na plus). W sytuacji gdy podatnik w zeznaniu rocznym pomyli się na swoją niekorzyść, może wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. Wniosek taki może złożyć zarówno podatnik, który nieświadomie nadpłacił podatek, jak i podatnik, który np. z ostrożności nie wykazał w zeznaniu problematycznego odliczenia.
Pozostało 80% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
Zobacz także
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
Szkolenie
Książka