Data publikacji: 27.07.2002
Aspekty ubezpieczeniowe samozatrudnienia
Samozatrudnienie stało się ostatnimi czasy sposobem obniżenia danin publicznych od wynagrodzeń pracowników. Wysokość tego wynagrodzenia jest wypadkową dwu przeciwstawnych tendencji. Pracownik chciałby bowiem za swoją pracę dostawać jak najwięcej, a pracodawca chciałby mu płacić jak najmniej. Powoduje to, iż obok samej wysokości wynagrodzenia jest także istotne, aby wynagrodzenie netto stanowiło jak najwyższy procent kwoty wypłacanej przez pracodawcę. Skutkiem rozwiązania stosunku pracy i przejścia na działalność gospodarczą jest między innymi zwiększenie powyższego współczynnika dzięki obniżce danin publicznych, w tym przede wszystkim składek ZUS.
SKŁADKI ZUS U PRACOWNIKÓW
Oprócz podatku dochodowego, wynagrodzenie pracownika obciążone jest składkami ZUS. Zgodnie z art. 18 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest w przypadku pracowników przychód ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody zwolnione od opodatkowania nadal pozostają przychodami, w związku z czym w podstawie wymiaru składek należy uwzględnić także przychody zwolnione od opodatkowania, chyba że zostały one wyłączone z podstawy wymiaru. Katalog ten znaleźć można w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. Nr 161, poz. 1106 ze zm.), ale trzeba pamiętać, iż nie jest on identyczny z katalogiem zwolnień od podatku dochodowego (katalogi te jedynie się krzyżują).
POTRZEBUJESZ POMOCY?